Vera Guldemeester Persoonlijke verhalen 22 mei 2023, 13:09

Leestijd: 3 minuten

Julie (31): ‘Na de dood van mijn zus heb ik de zorg over haar twee pubers op mij genomen’ 

Ook al wist Julie dat het niet makkelijk zou worden, ze wist direct dat ze na de dood van haar zus klaar moest staan voor haar twee puberneefjes. “In haar afscheidsbrief vroeg ze mij of ik voor haar kinderen kon zorgen. Ze wist namelijk zeker dat de twee bij mij een goed leven zouden krijgen. Natuurlijk deed ik dat, ik heb geen seconde getwijfeld”.

Opgroeien met een oudere zus was voor mij fantastisch. Ondanks dat Irene en ik twaalf jaar scheelden, hadden we een sterke band. We gingen vaak naar de bioscoop, de stad in om wat te eten en als ik als puber een feestje had mocht ik altijd haar kledingkast induiken om een leuke outfit te zoeken. Ik was dol op haar.

Psychische problemen

Irene was altijd vrolijk en positief, tot haar vriend en de vader van haar twee zoons hun van de één op andere dag verliet. Hij ging er met een andere vrouw vandoor en liet niets meer van zich horen. Hij vond het zelfs teveel moeite om een kaartje te sturen als de kinderen jarig waren. Vanaf dat moment zag ik haar steeds verdrietiger en depressiever worden.

Negatieve spiraal

Soms zag je dat ze even opkrabbelde, maar al snel zat ze weer gevangen in een negatieve spiraal. Samen met mijn ouders probeerde ik mijn twee neefjes op te vangen, zij hadden het ook zwaar in deze situatie. Ook schakelden we hulp in voor Irene. Wat we ook deden, het ging niet meer. Op 41-jarige leeftijd maakte ze een einde aan haar leven. We waren er kapot van.

Afscheidsbrief

Irene liet niet alleen een afscheidsbrief voor haar zoons achter, ook lag er eentje voor mijn ouders en eentje voor mij klaar. In haar afscheidsbrief vroeg ze mij of ik voor haar kinderen wilde zorgen. Ze wist namelijk zeker dat de twee bij mij een goed leven zouden krijgen. Natuurlijk deed ik dat, ik heb geen seconde getwijfeld. Ondanks dat ik wist dat het niet makkelijk zou worden met twee puberjongens in huis, ging ik ervoor.

Stil en teruggetrokken

Met hulp van mijn ouders konden we ervoor zorgen, dat de zoons van Irene niet uit hun huis hoefden. Dat was een andere grote wens van haar. Gelukkig, want we hadden met zijn drieën nooit in mijn kleine studio in de binnenstad van Amsterdam gepast. Na de dood van mijn zus besloot ik direct mijn huis te verhuren, pakte mijn spullen en verhuisde naar het huis van Irene. Mijn neefjes en ik waren voor de dood van mijn zus al vaak samen, dus aan elkaar wennen hoefden we niet. Wel vond ik het moeilijk om ze te steunen. Waar ze normaal veel aan het praten waren, waren ze nu erg stil en teruggetrokken. Ik heb daarom de hulp ingeschakeld van een kinderpsycholoog. Ik wil niet dat ze hetzelfde eindigen als hun moeder.

Leven met twee pubers

Inmiddels heb ik al twee jaar de zorg over mijn neefjes, die inmiddels zestien en zeventien zijn. Het is lang niet altijd makkelijk, maar ik ben dol op ze. De sessies met de kinderpsycholoog hebben veel geholpen. Inmiddels praten ze veel meer over hun gevoelens. Ook zie ik dat ze het verlies van hun moeder een plekje hebben gegeven, maar het verdriet is er natuurlijk nog steeds. Als tante probeer ik ze te begeleiden en de juiste richting op te sturen. Meestal gaat dat goed, soms wat minder, het blijven natuurlijk pubers.”

David (45): ‘Mijn nieuwe partner heeft mijn dochter eruit gezet’