Lisa van den Akker Persoonlijke verhalen 19 jan 2022, 17:12

Leestijd: 4 minuten

Monique: ‘Mijn kleuter probeerde geld te stelen van een vriendinnetje’

Soms kan je kind opeens iets doen wat je totaal niet had verwacht. Iets waar je heel erg van schrikt. Dat overkwam ook Monique* (33) die zich een ongeluk schrok toen ze een telefoontje kreeg van de vader van een vriendinnetje van haar dochter.

Monique: “Wij zijn een heel normaal, doorsnee gezin. We hebben drie kinderen van 8, 6 en 2 jaar oud. We hebben beiden een goede baan, en hebben financieel niets te klagen. Onze kinderen komen niets te kort, dus ik schrok des te meer toen ik op een middag werd gebeld door de vader van een vriendinnetje.

Mijn dochter probeerde geld te stelen

Mijn dochter van zes is die middag aan het spelen bij een van haar vriendinnetjes, Jasmijn. Ze speelt daar wel vaker en de meiden hebben het altijd naar hun zin. Ik ben dan ook verbaasd als mijn telefoon overgaat en ik het nummer van de vader van Jasmijn in mijn scherm zie staan.

Ik neem op en hij zegt: ‘Ja ik dacht, ik bel je toch even. Hebben jullie je dochter vandaag vijf euro meegegeven?’ ‘Nee’, antwoord ik verbaasd. ‘Hoezo?’ ‘Nou, ik zie je dochter net de trap afkomen met iets achter haar rug verstopt’, vervolgt hij. ‘Dus ik vroeg haar wat het was, maar ze zei dat ze alleen iets in haar jaszak wilde doen. Dus ik heb haar gelaten. Alleen toen ze weer naar boven was ben ik toch even gaan kijken. In haar jaszak zat vijf euro. Toen ik daarna op de kamer van Jasmijn keek zag ik dat de vijf euro die op haar bureau lag en die ze net voor haar rapport had gekregen, weg was.’

In haar jaszak

Mijn hart begint sneller te kloppen. Wat?!, schiet er door mijn hoofd. En daarna meteen, nee, dat zou ze toch niet doen? ‘Oké’, zeg ik. ‘Dat is raar, ik heb haar geen geld meegegeven, mag ik haar even aan de telefoon?’ De vader van Jasmijn geeft de telefoon aan mijn dochter.

‘Lieverd’, zeg ik. ‘Heb jij geld gepakt van Jasmijn en het in je jaszak gedaan?’ Het blijft stil. ‘Nee’, klinkt er zacht. ‘Weet je het heel zeker?’, vraag ik. ‘Je moet heel eerlijk zijn nu.’ Het blijft weer even stil. ‘Ja’, klinkt het dan snikkend. ‘Oké’, zeg ik. ‘Geef de telefoon maar weer aan de vader van Jasmijn, ik kom je nu ophalen.’

Als ik de vader van Jasmijn weer aan de telefoon heb, zeg ik dat ik er nu direct aan kom. Hij zegt dat dit echt niet hoeft, maar ik ben mijn jas al aan het aantrekken. Ik gooi mijn andere twee kinderen in de auto, terwijl mijn hart klopt als een bezetene. Ik weet niet wat ik moet denken en voelen.

Waarom?

Ik ben boos, maar vooral verbijsterd. Waarom zou ze zoiets doen? Als ik nog geen tien minuten later daar aankom, tref ik een snikkend meisje aan. Ik verontschuldig me wel tien keer en zeg dat ik totaal niet begrijp waar dit vandaan komt. Ik vraag mijn dochter ook om sorry te zeggen. De vader zegt gelukkig dat het niet erg is, en dat het waarschijnlijk gewoon kinderlijke onschuld is geweest. Ik ben zo dankbaar voor zijn relaxte houding, maar ik voel me een vreselijk slechte moeder en kan wel door de grond zakken.

Eenmaal thuis praat ik lang met mijn dochter, ze is helemaal overstuur en smeekt me het aan niemand te vertellen. Ik beloof haar dat ik het alleen met haar vader zal bespreken. Ze huilt uren en zegt me dat ze het nooit meer zal doen. Maar waarom ze het nou heeft gedaan, dat komt er gewoon niet uit.

Geschrokken

Het enige dat ik me kan bedenken is dat ze jaloers was, omdat we haar nog niets voor haar rapport hadden gegeven. En ik denk dat ze niet heeft beseft wat ze eigenlijk deed. Mijn man heeft later nog met de vader van Jasmijn gebeld om nogmaals excuses te maken, maar die leek het gelukkig echt niet erg te vinden.

Inmiddels zijn we een aantal weken verder. Waarom mijn dochter die rare streek nu precies uithaalde, is mij nog steeds een raadsel. Ik durf de ouders van Jasmijn in ieder geval niet meer aan te kijken. En mijn dochter is er enorm van geschrokken, dus ik denk, en hoop, dat ze het nooit meer zal doen.”

*De namen in dit artikel zijn wegens privacyredenen gefingeerd. De echte naam is bekend bij de redactie.

Wil jij ook (anoniem) je verhaal delen op J/M Ouders? Stuur dan een mailtje naar: [email protected] 

Rosa: ‘Ik vond wiet in de jaszak van mijn dertienjarige zoon’