Moeite met vriend dochter
Je geeft zelf heel goed aan waar de kern van dit verhaal zit: jij hebt moeite om je dochter los te laten en te accepteren dat er iemand anders in haar leven is naar wie haar aandacht en tijd toegaat. Dat is begrijpelijk, maar je doet er niks aan en het hoort erbij.
Hoe moeilijk het nu ook even is, concurreren met de vriend van je dochter is natuurlijk onzin. Kleine meisjes worden groot en vliegen uit, en dat gaat helaas vrijwel altijd ten koste van tijd met jou.
Omdat jij het zo moeilijk hebt met het feit dat je dochter een vriend heeft, zou het goed kunnen dat zij zich genoodzaakt voelt om te liegen over de tijd dat ze bij hem was. Als ze weet dat jij er verdrietig van wordt of erover gaat ‘zeuren’, dan kan dat een gevolg zijn.
Ik wil je een aantal dingen meegeven, kijk maar wat je ermee kunt:
- Vertel je dochter (als je dat nog niet gedaan hebt) eerlijk wat je er moeilijk aan vindt. Niet haar vriend zelf is het probleem, maar het feit dat jij haar mist en het moeilijk vindt dit te accepteren. Door dat eerlijk te benoemen heb je veel meer kans dat jullie er open over kunnen praten en samen kunnen kijken hoe jullie ermee omgaan.
- Geef aan dat je je best gaat doen ermee om te gaan en dat je het daarnaast heel leuk zou vinden als jullie ook regelmatig moeder-dochter momenten hebben met zijn tweeën. Spreek die tijdstippen af en doe dan iets wat jullie beiden leuk vinden.
- Natuurlijk is het spannend dat ze samen op vakantie gaan, maar door daar negatief over te zijn sluit je waarschijnlijk de kans op een goed gesprek over waar ze op moet letten uit. Daar heeft ze dan geen zin meer in. Ik zou juist blij voor haar zijn en enthousiast, en daarnaast samen de mogelijke gevaren en afspraken doorspreken. Leg het haar niet op – daar zijn pubers vaak wars van – maar informeer waaraan ze zelf al gedacht heeft, hoe zij het voor zich ziet en hoe ze zou handelen in verschillende situaties. Wie weet verrast ze je met volwassen ideeën.
- Ik kan me voorstellen dat je het niet fijn vindt dat zij meer betaalt dan hij, maar ook hiervoor geldt: je kunt het met haar bespreken en haar op dingen wijzen, maar uiteindelijk is het haar keus en dat heb je te accepteren. Pas als het echt de spuigaten uitloopt, zou ik ingrijpen. Door er niet te wantrouwend over te zijn kun je veel beter vinger aan de pols houden. Als je heel negatief bent vertelt ze je wellicht niet meer alles of niet meer de waarheid.
- Hoe negatiever je over hem en haar relatie met hem bent, hoe groter de kans dat ze juist wil bewijzen dat hij wel leuk is of dat je haar meer naar hem toedrijft en verder van jou af. ‘Accepteren’ is mijn advies dus, en daarnaast objectief met haar bespreken wat jij binnen een relatie belangrijk vindt. Niet altijd makkelijk, maar ik denk wel het beste!