Laurien Bleeker Ouders 15 okt 2022, 10:35

Leestijd: 4 minuten

Moedertaboes opgebiecht: ‘Soms verlang ik enorm terug naar een leven zonder kinderen’

Moeder zijn is natuurlijk voor elke mama het mooiste wat er is. Toch? Niet voor deze moeders, die hun moedertaboes met ons delen. Soms valt het moederschap nou eenmaal een beetje tegen. Of heel erg. En dat is niet meer dan normaal. Helaas is het minder gewoon om erover te praten met andere moeders en dat terwijl dit juist zou kunnen helpen om je weer wat beter te voelen.

Moeder zijn is namelijk niet altijd mooi. Of leuk en gezellig. Het is keihard werken, ook als je moe bent. Of ziek. Of even geen zin hebt om van de bank af te komen. Je moet altijd door en daar mag je best even gefrustreerd over zijn. Deze moeders biechten dan ook hun moedertaboes op, in de hoop andere mama’s een steuntje in de rug te kunnen geven, want hoe veel je ook van je kind houdt: moeder zijn is niet altijd leuk.

6x opgebiecht: moedertaboes

Dat moedertaboes er zijn, dat is duidelijk. Dat ze niet worden uitgesproken ook, anders waren het geen taboes. Deze dappere moeders doen een boekje open over hun struggles in het moederschap.

Verlangen naar een leven zonder kinderen

Janne, moeder van twee: “Mijn kinderen zijn mijn alles, maar de laatste weken verlang ik enorm terug naar een leven zonder kinderen. Niet per se het leven dat ik had voordat ik kinderen kreeg hoor. Maar mijn leven nu, maar dan zonder geschreeuw om me heen en gehang aan mijn benen… Het gevoel is de laatste tijd zo heftig aanwezig, dat het soms pijn doet om eraan toe te geven.”

Uitkijken naar de dag dat de kinderen naar de opvang gaan

Ingrid, moeder van drie: “Ik kijk elke week uit naar de donderdag, een van mijn lievelingsdagen van de week. Dat is namelijk de dag dat mijn kids naar het kinderdagverblijf en de BSO gaan na schooltijd. En dus een dag die ik helemaal voor mezelf inplan, want ik ben dan vrij van mijn werk. Me schuldig voelen hierover doe ik niet: donderdag is even geen mama-dag.”

Meer dan veertig uur per week blijven werken

Simone, moeder van twee: “Sinds mijn eerste er is, begon ik na mijn verlof meteen weer met mijn fulltime baan. En ook na de tweede bleef ik fulltime werken. Veertig uur, soms nog net wat meer. Dan pak ik in het weekend wat uurtjes extra. Ik hou van mijn werk en zou voor geen goud minder willen gaan werken. Gelukkig is mijn partner minder gericht op haar carrière en vangt zij de kinderen vaak op, samen met opa’s en oma’s en de kinderopvang.”

Ik wilde geen meisjes, nu heb ik er twee

Roza, moeder van twee: “Meisjes hadden nooit mijn voorkeur. Ik voel me een echte jongensmoeder en hoopte dan ook heel erg op een jongen toen ik de eerste keer zwanger was. Het bleek een meisje. En ook tijdens de tweede zwangerschap bleek er een meisje in mijn buik te groeien. Dat zou ook mijn laatste zwangerschap zijn en ik heb echt ‘het verlies van een jongen’ moeten verwerken.”

Spijt van de keuze voor nummer vier

Ursula, moeder van vier: “Na drie makkelijke zwangerschappen en rustige baby’s, bleef de wens voor een vierde kindje. We hadden onze twijfels, want: nu zijn we hartstikke gelukkig en gezegend met gezonde, makkelijke kinderen. Wat als de vierde een huilbaby zou zijn of er zou iets anders mee aan de hand zijn? Moesten we onszelf en onze kinderen dat aandoen? Bovendien zouden we dan dingen aan moeten passen. Zoals een andere auto en misschien een verbouwing in huis.

Aan de andere kant: de kans dat we weer een chille baby zouden krijgen was natuurlijk ook aanwezig. En we genieten zo van de kinderen. We besloten ervoor te gaan en we kregen waar we bang voor waren. Een zorgenbaby die maanden achter elkaar huilde en waarvan we niet wisten wat er met haar was. En nog steeds, ze is nu drie jaar, is ze op z’n zachtst gezegd intens. Ik heb er geen spijt van dat ze in mijn leven is, maar ik heb wel spijt dat we die keuze toen hebben gemaakt.”

Moedertaboes: eerste en laatste kind

Naomi, moeder van een: “Ik spreek dit nooit meer uit, want mensen roepen altijd dat je blij mag zijn dat je zwanger kan worden en blij mag zijn dat je een gezond kind hebt, maar ik wil nooit, maar dan ook nooit meer kinderen. Wat heb ik het ouderschap onderschat zeg… En mijn partner ook. Er is elke dag wel een moment dat we elkaar in lichte paniek aankijken, omdat we niet weten hoe we nu weer met onze kleuter om moeten gaan.

Slapen doen we niet en de kleuterdriftbuien per dag zijn niet meer op een hand te tellen. Laatst ben ik weggelopen van huis, mijn man was thuis met de kleuter, omdat ik mezelf niet meer onder controle had. Dit is ons eerste en meteen ook laatste kind.”

Wel of geen kinderen? 3x vrouwen hebben spijt van hun keuze