Janneke Juffermans Persoonlijke verhalen 21 jun 2022, 07:08

Leestijd: 3 minuten

Moeder Annelien: ‘Ik ben jaloers op de schoonheid van mijn dochter’

“Toen ze werd geboren was het al een heel schattig meisje. Mooie krulletjes en helderblauwe slimme oogjes met lange wimpers. Ik was meteen verliefd op haar en dat is altijd zo gebleven”, vertelt Annelien. “Maar nu ze ouder wordt, ze is inmiddels zestien, merk ik dat ze steeds meer aandacht van mannen krijgt. Dat vind ik wel eens moeilijk. Soms voel ik me zelfs jaloers op de schoonheid van mijn dochter.”

“Zelf was ik ook altijd mooi en ik word nog steeds aantrekkelijk gevonden. Maar als ik naar haar kijk, zie ik wat er allemaal nog voor haar ligt en hoe ongerimpeld en strak haar lichaam nog is. Dan krijg ik een gevoel alsof ik er meer uit had moeten halen, alsof ik kansen gemist heb en het voor mij alleen maar minder wordt. Wat misschien ook wel zo is, tenslotte word ik ouder.

Het is best een moeilijk gevoel om jaloers te zijn op mijn eigen dochter. Ik vind dat lastig als moeder, want eigenlijk gun ik haar natuurlijk het beste. Maar het is gewoon confronterend, ik denk dat dat het is. Het is niet dat ik geen aandacht van mannen krijg, want die krijg ik wel en heb ik altijd al gehad. Het is meer dat ik toch mijn eigen verval in de spiegel zie en liever had gehad dat dat anders was. Net als elke vrouw, waarschijnlijk.

Ciao Bella!

Een paar jaar geleden waren we met zijn tweeën naar Rome. Gezellig samen een weekendje weg. We hadden heel veel plezier en struinden de hele dag door de stad, kochten ijsjes, bezochten mooie plekken. Overdag was het relatief rustig. Maar vooral in de avonden, als we door mooie steegjes liepen op zoek naar een pizzeria, was het helemaal prijs met haar lange blonde krullen. “Ciao Bella!” hoorden we op elke straathoek. Voor mij was het eerlijk gezegd ook even wennen, want de heren stonden duidelijk naar haar te grijnzen en niet naar mij. Ook aan tafel kreeg ze veel aandacht van alle obers.

Ze vond het wat verwarrend en moest er wel om lachen. Zo was ze in Nederland nog nooit bejegend. Mijn dochter vindt haar uiterlijk bovendien maar matig interessant. “Het gaat om het innerlijk, mam”, zegt ze altijd. En daar heeft ze een punt natuurlijk. Ze zal zich ook nooit opmaken en haar kleding is casual en functioneel. Maar ze heeft een natuurlijke schoonheid die steeds meer mensen begint op te vallen.

Na het diner stonden we samen in de metro in die stad, op weg naar ons hotel. Toen zag ik een man echt loeren. Ik vond zijn blik naar en vies. Zo wil ik niet dat naar haar gekeken wordt. Dus ben ik ertussen gaan staan. Ze had zelf niets in de gaten en dat heb ik uiteraard zo gelaten.

Sowieso ben ik ontzettend trots op haar. Op al haar kwaliteiten. En meestal vind ik haar prachtig zonder daar iets anders bij te voelen dan moederliefde. Alleen af en toe steekt dat kleine jaloerse draakje de kop op als ik zie hoe mooi ze geworden is.”