Vera Guldemeester Persoonlijke verhalen 24 jan 2023, 11:04

Leestijd: 3 minuten

Corine (48): ‘Mijn 17-jarige zoon heeft anorexia’

Als er over anorexia gesproken wordt, dan wordt er vaak direct aan meisjes of vrouwen gedacht, terwijl ook mannen anorexia kunnen hebben. Gijs, de zoon van Corine, heeft al twee jaar anorexia: “Mijn hart brak toen ik hem steeds dunner en dunner zag worden.”

“Vanaf de geboorte van Gijs waren we al erg close. Op het moment dat zijn vader mij verliet en al het contact verbrak, Gijs was toen zeven, werden we nog closer. Wij tegen de rest van de wereld, zeiden we altijd. Ondanks dat ik zijn leven zorgeloos wilde maken, hadden we het niet altijd makkelijk. Zeker als puber zou het fijn zijn geweest als Gijs een vaderfiguur in zijn leven had gehad.

Veel sporten

Toen Gijs net vijftien was ging hij opeens heel veel sporten. Hij veranderde in een paar maanden van een mollige puber in een atletische jongen. Ik dacht dat hij verliefd was en met zijn nieuwe lichaam indruk wilde maken op een meisje. Ik kon het sporten daarom ook alleen maar toejuichen.

Minder eten

Na een tijdje merkte ik dat Gijs steeds minder ging eten en minder trek had in dingen die hij normaalgesproken graag at. Zo gingen er wekelijks altijd heel wat broden doorheen. Nu bleven ze bijna allemaal in de vriezer liggen. Ook zag ik, dat hij tijdens het avondeten steeds minder at. Drie keer opscheppen werd twee keer en twee keer werd één kleine portie. Ik vertelde hem wat ik zag en zei dat ik mij zorgen maakte. Hij wuifde het weg, hij zou namelijk een sportdieet volgen.

Zoon met anorexia

Op een dag kwam ik eerder thuis van mijn werk, toen ik Gijs hoorde overgeven. Ik liep naar het toilet en vroeg of hij ziek was. Hij vertelde dat hij iets verkeerds had gegeten. Ik voelde dat dit niet klopte, maar het was niet het goede moment om hem hiermee te confronteren. Een dag later deed ik dat wel. Ik zag hem zonder shirt en schrok enorm. Hoe kon hij zó dun geworden zijn? Ik vertelde hem dat ik dacht dat hij anorexia had en hij viel huilend in mijn armen.

Kliniek in en uit

De afgelopen twee jaar zijn erg zwaar geweest. Zo is Gijs meerdere keren opgenomen geweest in een kliniek voor jongeren met een eetstoornis. Een paar keer heb ik zelfs gedacht dat hij de volgende ochtend niet zou halen, zijn lichaam was zó zwak van het niet eten en van het overgeven. Het was erg moeilijk voor mij om hem zo te zien.

Betere periode

Gelukkig gaat het nu wat beter met hem. Hij is er nog lang niet en heeft nog steeds veel ondergewicht, maar hij heeft weer zin om te leven en hij wil graag iets aan zijn eetstoornis doen. Dat wilde hij eerder niet. Hij heeft inmiddels een goede psycholoog waarmee hij elke week meerdere keren praat en ik help hem ook waar ik kan. Ik hoop dat hij deze eetstoornis overwint, want ik gun hem een fijn en mooi leven.”

De eerste signalen van anorexia nervosa bij je kind