Redactie Gezin 19 jun 2018, 12:41

Leestijd: 3 minuten

Mijn kind kwetst me

Het valt me op dat je het gedrag van je dochter heel erg op jezelf betrekt. Het lijkt voor jou te voelen alsof haar gedrag een aanval op jou is. Alsof je denkt dat zij zou willen zeggen: ‘Mama, ik vind jou niet leuk en wil ergens anders zijn’ en ‘ Mama, ik doe op school lief maar tegen jou heb ik geen zin om lief te doen en naar je te luisteren’. 

Het scheelt al de helft als je je realiseert dat haar gedrag helemaal niets met jou of jullie persoonlijk te maken heeft. Als je dit soort veranderingen in het gedrag van je kind ziet, is het zaak eerst eens goed te kijken naar de situatie. Te kijken naar wat er is gebeurd of staat te gebeuren:

• Zijn er grote veranderingen geweest of op komst? Bij belangrijke pijlers in het leven van je kind (gezin, school, huisvesting)?
• Ben je zelf op het moment wellicht anders dan anders (moe, verdrietig, onrustig, gehaast)?
• Zijn er heftige gebeurtenissen gaande of geweest?

Op al deze vragen kun je in jullie situatie ‘ja’ antwoorden: 

• jullie zijn verhuisd; een nieuw huis zorgt voor impact op iedereen 
• je dochter is naar een andere school gegaan, waar ze aan moet wennen
• je dochter is naar een nieuwe opvang gegaan, waar ze aan moet wennen
• je dochter kan haar oude klasgenootjes en kinderen van haar oude opvang missen
  En waarschijnlijk zijn jullie zelf ook moe en best gespannen (geweest) van alle veranderingen. 

Kinderen kunnen reageren op al deze veranderingen, dat is natuurlijk helemaal niet gek. Daar hebben we zelf tenslotte ook dikwijls last van als er veel spannende dingen gaande zijn. De vaste basis en duidelijkheid is helemaal overhoop gehaald en het kost tijd om te wennen aan een nieuw huis, een nieuwe kamer en een nieuwe school met andere kinderen. Sommige kinderen zijn hier heel gevoelig voor. Anderen gaan er zo in mee. Jullie dochter lijkt van slag en zal haar draai weer even moeten vinden. Op school moet ze mee in het gareel en haar best doen, thuis – waar haar veilige haven is – kan ze het onrustige gevoel en de spanning afreageren; helaas zijn jullie daar even de dupe van. Soms pittig, maar het hoort erbij. Het naar buiten vluchten kan te maken hebben met het nog niet gewend zijn aan haar nieuwe huis en kamer, of het missen van het oude vertrouwde. 

Kortom: stop met het gedrag van je dochter te betrekken op jezelf. Toon wat begrip voor je dochter wier hele leventje overhoop gehaald is door de verhuizing. Verwoord voor haar hoe anders en spannend het is, en steun haar in het feit dat het af en toe moeilijk is. Probeer samen te bedenken hoe het makkelijker en leuker voor haar wordt en geef haar wat extra aandacht. 
Een tijdje heel duidelijk regelmaat en structuur aanbrengen in haar leventje helpt vaak ook. Of zorg voor contact met haar oude buurtgenootjes en vriendinnetjes. Maak het thuis leuk, maar doe niet overdreven je best. Het komt vanzelf als ze weer gewend is. 

Het allerbelangrijkste is dat je haar niet lastig valt met je eigen gevoel dat je je door haar in de steek gelaten voelt, daar drijf je haar alleen maar meer mee van je vandaan en het is helemaal niet wat er speelt. Ze heeft het moeilijk met de veranderingen en probeert hier een weg in te vinden, ze heeft het niet moeilijk met jou!