Vera Guldemeester Persoonlijke verhalen 20 sep 2023, 08:47

Leestijd: 3 minuten

Nola: ‘Mijn kind (10) heeft een dwangstoornis en dit is zwaar voor het hele gezin’

Wanneer je kind iets mankeert dan is dit niet alleen verdrietig, maar ook een belasting voor het hele gezin. Nola’s dochter heeft een dwangstoornis: “Soms duurt het twee uur voordat we het huis uit kunnen. Wanneer ze niet haar ‘opdrachten’ kan uitvoeren wordt Laura helemaal gek.

Laura was vroeger een ondeugend maar lief meisje. Twee jaar geleden overleed mijn vader die Laura’s beste vriend was. Laura was net zoals wij intens verdrietig. Na een maand merkten we dat haar gedrag begon te veranderen. Ze veranderde in een nerveus en angstig meisje. Het was verdrietig om te zien en mijn man en ik besloten om haar goed in de gaten te houden. Toen we zagen dat het niet veranderde heb ik een gesprek met haar juf aangevraagd. Zij vertelde mij dat zij ook merkte dat haar gedrag anders was. Ze zonderde zich af in de klas en moest soms huilen. We spraken af om elkaar op de hoogte te houden.

Mijn kind heeft een dwangstoornis

Niet alleen werd Laura steeds angstiger, ook zag ik dat ze last kreeg van tics. Ze deed bijvoorbeeld het licht een paar keer aan en uit voordat ze de badkamer inging. Ik dacht eerst dat het licht van de badkamer kapot was, of dat ze niet goed op de schakelaar drukte. Toen ik zag dat ze precies hetzelfde deed in haar slaapkamer wist ik dat het anders in elkaar zat. Het werd steeds erger. Op een geven moment kwam er elke week wel een nieuwe tic bij. Als we in de auto stapten deed ze bijvoorbeeld een aantal keren de deur open en dicht en haar raam vijf keer naar beneden en weer naar boven.

Leven beheersen

In het begin dacht ik nog dat het wel goed zou komen, maar op een gegeven moment ging het echt haar leven beheersen. Het werd steeds erger. Ook op school. Toen ik van haar juf hoorde dat ze een halfuur op de wc zat, omdat ze van zichzelf twintig keer haar handen met zeep moest wassen en daarna goed moest afdrogen, wist ik dat we hulp moesten inschakelen.

Kind met dwangstoornis

Via de huisarts kwamen we terecht bij een psycholoog speciaal voor kinderen met een dwangstoornis. Laura praatte vaak alleen met de psycholoog, maar we hadden ook ouder en kind sessies. Daarbij kwamen we veel over haar te weten en hoorden we wat er allemaal in haar hoofd omging. Tijdens zo’n sessie hoorden we ook dat Laura van mening was dat wij dood zouden gaan, of dat er iets ergs zou gaan gebeuren, als ze de opdrachten die in haar hoofd opkwamen niet zou uitvoeren. Ik schrok hier enorm van. Waarschijnlijk heeft de dood van mijn vader Laura veel stress bezorgd, wat op deze manier naar buiten is gekomen.

Zwaar voor hele gezin

Ook al gaat Laura nu al een tijd naar de kinderpsycholoog, ze heeft nog steeds last van tics. De ene dag gaat het beter dan de andere dag. Soms duurt het wel twee uur voordat we het huis uit kunnen. Andere dagen gaat het sneller. Het is zwaar voor het hele gezin. We merken dat door Laura’s dwangstoornis veel aandacht naar haar gaat en dat onze zoon van elf jaar aandacht te kort komt. Dit doet me veel verdriet. Hopelijk gaat Laura’s situatie snel vooruit, zodat we als gezin weer van elkaar kunnen genieten.”

Autisme; de verschillen tussen meisjes en jongens