Janneke Juffermans Lichaam 6 jun 2021, 08:00

Leestijd: 3 minuten

Mijn 10-jarige dochter kreeg de diagnose kanker. Dit zijn de 12 dingen die ik daarvan geleerd heb.

In mei 2020, kreeg dochter Poppy van de Australische journalist en schrijver Dan Box, de diagnose kanker. Ze was toen 9 (nu 10) en kreeg een zeldzame vorm van kanker bij kinderen: neuroblastoom, een tumor die in de cellen van de zenuwen groeit.

Had ik dit maar eerder geweten

Sindsdien volgden er  verschillende rondes van chemotherapie, operaties, haarverlies en het terug groeien daarvan, allemaal terwijl het gezin tijdens de lockdown in Engeland woonden tijdens de coronapandemie.

Nu, een jaar na de diagnose, deelt Poppy’s vader twaalf dingen die hij geleerd heeft tijdens de afgelopen twaalf maanden van strijd tegen kanker.  “Een jaar nadat mijn dochter de diagnose ‘kanker’ kreeg, zijn dit de dingen waarvan ik wist dat iemand me die een jaar eerder verteld had, begint hij zijn draadje op Twitter.

Leef met de dag

• Je bent sterker dan je denkt. Je boort krachtreserves aan waarvan je niet wist dat je ze had – omdat je er nooit eerder een beroep op hebt moeten doen.
• Je dochter / zoon / vrouw / ouders is ook veel sterker dan je dacht. Ook zij zijn sterker dan je je ooit had kunnen bedenken.
• Dat gezegd hebbende, leef met de dag. Een dag is te doen. Denken en je zorgen maken over de toekomst helpt niet. Doe wat er vandaag gedaan moet worden en doe dan wat er morgen gedaan moet worden.

Zusters zijn fantastisch

• Je zal veel tijd doorbrengen in verschillende winkels, waar je eten probeert te vinden dat je dochter / zoon/ etc kan eten tijdens de chemoperiode. Al dit eten zal geweigerd worden. Je zult er soms op uit gestuurd worden om voedsel te halen dat misschien niet eens bestaat.
• Chemo is niet zo erg als je denkt dat het is. Totdat het dat wel is. Daarmee bedoel ik dat een groot deel ervan te doen is en dat het ziekenhuispersoneel precies weet hoe je er het beste doorheen komt.
• Zusters zijn fantastisch.

Verlies de hoop niet

• Dokters zijn ook behoorlijk goed. Om eerlijk te zijn vond ik dokters ingewikkelder dan zusters. Misschien is het een weerspiegeling van hun verschillende rollen, maar met sommige dokters was ik het niet eens. Terwijl bijna elke zuster vanaf het begin precies het juiste deed.
• Hoop. Sommige dokters beginnen over kansen op overleving. Dit is je kind, partner of ouder. Ze zijn uniek. De statistieken betekenen niet automatisch dat het hen ook zal overkomen – en het is je taak om altijd op het beste te hopen. Op die manier kan je alles doen wat nodig is om dat ook te laten gebeuren.
• Verlies de hoop niet. Dat zal af en toe gebeuren. Trek jezelf overeind en blijf doorgaan. En zorg goed voor jezelf. Dat is niet egoïstisch; jij moet morgen functioneren, dus zorg vandaag goed voor jezelf.

Vecht voor je geliefde

• Nu komt dit allemaal vreemd over. Maak je geen zorgen. Je zult het snel gaan begrijpen en voor je het weet, heb je er meer kennis over dan je ooit voor mogelijk hield.
• Nog even over die dokters – wees niet bang om ze aan de tand te voelen. Naarmate je meer weet over kanker en de behandeling van kanker, komen er vragen. Stel die. Ga voor second opinions. Jij bent de enige wiens enige taak het is om te vechten voor je kind / partner / ouder. Vecht keihard!
• Lach. Glimlach. Negeer kanker soms, of zie de grappige kant ervan. Er zijn grappige momenten. Ik weet dat je het nu niet gelooft, maar het is als bij punt 1. Je zal de kracht ervoor vinden.

“Dit was het. Twaalf punten voor twaalf maanden. Ik hoop dat het iemand helpt,” eindigt hij zijn Twitterdraadje