Valery de Voijs Persoonlijke verhalen 15 mei 2023, 09:06

Leestijd: 3 minuten

Mieke (33) ‘Mijn zoon werd weggestuurd bij de dansschool’

Mieke (33) heeft zelf een dansopleiding gevolgd en weet als geen ander hoeveel plezier het dansen kan opbrengen. Tot haar vreugde toonde haar zoon interesse in dansen, dus bracht zij hem naar de lokale dansschool.

“Het was geen slecht idee om hem naar dansles te brengen. De school was echter een slechte keuze.”

Klassiek geschoold

“Met trots kan ik zeggen dat ik uit de danswereld kom. Van mijn vierde tot 28e heb ik namelijk intensief gedanst. Ik woonde in Limburg, maar ben vanaf mijn achtste bij een gastgezin in Amsterdam gaan wonen, zodat ik daar naar de balletschool kon. Doordeweeks volgde ik daar lessen en in het weekend kwam ik naar huis. Daarna heb ik de balletacademie gedaan en ben uiteindelijk met een gezelschap gaan dansen.

Het waren intensieve jaren, maar dat had ik er toentertijd voor over. Op de academie waren het daadwerkelijk Black Swan praktijken. Soms heb ik nog nachtmerries van de dingen die er tijdens die opleiding zijn gedaan. Alleen al die druk om wekelijk op die weegschaal te moeten staan was tenenkrommend.

Toch heb ik altijd met plezier gedanst. Ballet was mijn leven. Ik zeg weleens dat ballet eigenlijk al mijn eerste kindje was.

Gestopt door een nare blessure

Rond mijn 28e raakte ik geblesseerd en na vele uren fysiotherapie moest ik helaas beslissen om niet meer verder te dansen. Dat was moeilijk, maar na een donkere periode kwam er goed nieuws: ik raakte in verwachting.

Al snel merkte ik dat mijn zoon gevoel voor ritme had. In de auto bewoog hij met een paar maanden al mee op de muziek en vanaf het moment dat hij kan lopen, maakt hij kleine dansbewegingen. Ook is hij gevoelig voor klassieke muziek. Hij was nog geen drie jaar toen ik Einaudi opzette, hij naar de geluidsbox rende en deze huilend begon te knuffelen.

Omdat hij zo graag danste, leek het me wellicht een goed idee om hem naar een dansschool te brengen. Via een collega kwam ik terecht bij een school in de buurt en na een korte kennismaking kon hij die week erop meteen beginnen.

Na welgeteld één maand kreeg ik een telefoontje van de dansdocent. Het leek haar een beter idee om een andere school te zoeken voor mijn zoon. ‘Of wellicht wil hij een andere hobby zoeken’ zei ze brutaal.

Mijn zoon was te druk voor haar les

Mijn zoon heeft alleen maar leuke verhalen over deze docent, dus ik snapte niet waar het fout was gegaan. Ik kreeg te horen dat mijn zoon te druk was in de les en daarmee de dynamiek in de groep verstoorde. Dat vond ik natuurlijk vaag. In een dansschool hoor je te bewegen en energie kwijt te kunnen. Vooral bij die kleintjes, is dat heel normaal.

Maar ik hield wijs mijn mond en mijn emoties voor mezelf. Als mijn zoon ergens niet niet welkom is, wil ik hem niet eens meer brengen. Uiteindelijk heb ik via een kennis gehoord dat deze docent geen jongens in haar lessen wil hebben. Ze wil enkel ballerina’s opleiden en daar past mijn zoon niet tussen.

Achteraf kan ik alleen maar blij zijn. We hebben ondertussen namelijk een andere school gevonden. Deze zou kwalitatief iets minder goed zijn, maar mijn zoon is er welkom en hij heeft er veel plezier in. Dat is uiteindelijk het allerbelangrijkste.”

5 tips om je kind te helpen met het kiezen van een sport die bij hem past