Vera Guldemeester Persoonlijke verhalen 28 feb 2024, 07:02

Leestijd: 3 minuten

Michella is teleurgesteld in haar ouders: ‘Ze zouden alles voor hun kleinkind doen, niet dus’

Michella (36) wilde niets liever dan BAM-moeder worden. Haar ouders steunden haar in haar beslissing en zouden er altijd voor hem of haar zijn. “Was dat even een tegenvaller.”

“Na een lange zoektocht naar de prins op het witte paard, merkte ik dat het hem niet meer ging worden. Leuke en lieve mannen waren niet te vinden. Ik zat met een grote kinderwens en besloot dat ik dat niet op wilde geven. Ik vertelde mijn ouders dat ik BAM-moeder wilde worden en zij stonden 100 procent achter mijn besluit.

Hulp nodig

Mijn ouders waren zo lief en zeiden direct dat als de baby er was, ze een paar keer in de week zouden oppassen en mij altijd zouden helpen. Ze zouden tegen die tijd met pensioen zijn en genoeg tijd hebben. Deze reactie was zo belangrijk voor mij. Ook al zou ik een alleenstaande moeder worden, ik zou het niet altijd alleen hoeven doen. Mijn ouders waren er voor mij en mijn kind. Dat was erg fijn om te weten.

Zwanger van donor

Een halfjaar na het gesprek met mijn ouders was ik zwanger van een anonieme donor. Het was razendsnel gegaan en wat was ik blij. Helemaal toen ik hoorde dat ik in verwachting was van een jongetje. Ik kon mijn geluk niet op. Samen met mijn ouders maakte ik in mijn huis een kamertje voor hem klaar. Mijn vader schilderde en zette de meubels in elkaar en mijn moeder maakte de mooiste truien, slofjes en mutsjes.

Na de bevalling

De bevalling was net zo mooi als mijn zwangerschap. Ik voelde ontzettend veel geluk door mijn lichaam stromen toen Stijn op mijn buik werd gelegd. Mijn ouders, die bij de bevalling aanwezig waren, hadden tranen in hun ogen. Wat een blijdschap. Ook tijdens de kraamweek was altijd wel een van de twee aanwezig om te helpen. Heel fijn, maar daarna veranderde dat allemaal.

Ouders met pensioen

Zodra mijn vader met pensioen ging, een maand na de geboorte van Stijn, stopte mijn moeder ook met werken. Ik was heel blij voor ze, dat ze eindelijk meer vrije tijd zouden hebben. Ook was ik blij dat ze mij dan vaker konden helpen, net zoals ze mij hadden beloofd. Helaas gebeurde dat niet, sterker nog: ze waren er amper meer.

Met een camper op reis

In de eerste week van het pensioen van mijn vader kocht hij een grote camper. Ik vond het maar gek, want hij hield helemaal niet van reizen. Toch waren ze de week daarna al door Frankrijk aan het roadtrippen. Eenmaal thuis, een maand later, meldde mijn vader dat ze de week erop alweer weg zouden gaan. Dit keer zouden ze richting Oostenrijk en Zwitserland rijden. Ik wist niet wat ik hoorde.

Teleurgesteld in ouders

Ik merk dat ik steeds meer teleurgesteld ben in mijn ouders. Ze zouden alles voor mij en hun kleinkind doen, maar niet dus… Ook zouden ze meerdere keren per week oppassen. In totaal hebben ze één keer twee uurtjes opgepast. Natuurlijk gun ik ze hun reisjes en vrije tijd, maar ik merk dat ik me enorm in de steek gelaten voel. Als ik erover begin, wordt het weggewoven en wordt er gezegd dat ze van de zomer heus wel wat weken thuis zullen zijn. Ik weet in ieder geval wel dat ik niet meer op ze ga rekenen, want als ik dat wel doe, dan raak ik alleen maar nog meer teleurgesteld in mijn ouders.”

Bo (28): ‘Mijn ouders willen geen opa en oma zijn’