Laurien Bleeker Persoonlijke verhalen 13 jan 2022, 18:00

Leestijd: 3 minuten

Maya: ‘Mijn kind heeft enorme driftbuien waar ik bang van word’

Maya (33) vertelt ons over de driftbuien die haar zoontje van bijna 7 jaar heeft: ‘eigenlijk al vanaf dat hij een baby was, was hij niet tevreden en dat is nog steeds zo’.

“Toen Kevin, ons eerste kindje, geboren werd na een heftige bevalling ging alles eigenlijk goed. Hij dronk goed, groeide en ontwikkelde goed. Wel was het een aanhankelijke baby en huilde hij meer dan de baby’s van bijvoorbeeld vrienden. Aan de andere kant sliep hij wel veel, soms tot half 10 ‘s morgens. Heerlijk vonden we dat.

Vreemd gedrag…

Naarmate hij ouder werd, toonde hij bepaalt gedrag wat we ook niet terug zagen bij de kinderen om ons heen. Zo kon hij vreselijk hoofdbonken tegen de spijlen van zijn bedje bijvoorbeeld. Ook kon hij lang voor zich uit staren in de kinderstoel. Eerst dachten we dat hij het wel prima vond in die stoel en lieten we hem dan ook lekker zitten. Later beseften we pas dat dit toch wel ander gedrag was dan andere kinderen vertoonden.

Poep in zijn bedje gesmeerd

Het hoofdbonken verdween gelukkig weer, maar toen begon hij met het ontdekken van zijn luier. En vooral als hij gepoept had. Regelmatig waren we er te laat bij en had hij zijn hele bedje al onder gesmeerd. Ook kon hij schreeuwen en krijsen, als de beste als hij zijn zin niet kreeg. We dachten dat dit er allemaal wel bij hoorde en ook het consultatiebureau gaf aan dat het wel over zou gaan. Niet te veel aandacht aan geven, zeiden ze, want dan blijft hij om deze negatieve aandacht vragen.

Ik denk dat iedereen hem heeft horen schreeuwen

Toen ook dat weer verdween bleven de driftbuien over. Ook vast weer een fase, dachten wij. Kevin kon overal zomaar een driftbui krijgen en dan was er geen land met hem te bezeilen. Zo stond ik een keer in het winkelcentrum, we waren onderweg naar de uitgang, en toen kreeg hij een stuk speelgoed in een winkel in het vizier. Hij moest en zou het meenemen, maar dat mocht niet van mij. Ik denk dat het hele winkelcentrum hem heeft horen schreeuwen en ik heb hem moeten oppakken en in de auto moeten duwen om hem mee te krijgen.

Op zoek naar hulp

En dit was geen uitzondering, het kwam wel drie keer per week voor en ik kan je vertellen dat dit veel energie kost. Nog steeds heeft hij last van driftbuien, het gaat maar niet weg. Gelukkig niet meer zo vaak, maar zeker nog wel een keer per week. En omdat hij nu wat ouder en groter is, kan ik er helemaal niets mee. Ik kan hem niet zomaar meer optillen als hij een woedeaanval heeft: hij slaat en schopt in het rond, trekt aan mijn haren, gilt, schreeuwt en maakt of gooit spullen kapot. Op zo’n moment ben ik bang dat hij mij, iemand anders of zichzelf wat aandoet. Ik vraag het hem wel eens, wat hij voelt als hij zo’n aanval krijgt. Maar hij zegt het zelf ook niet zo goed te weten en dat hij geen dingen stuk wil maken, maar het toch doet op zo’n moment.

We hebben nu toch maar om hulp gevraagd en gaan laten onderzoeken of hij een gedragsprobleem heeft en zo ja: wat we eraan kunnen doen…”

8x dit kun je beter niet zeggen als je kind een driftbui heeft (+ alternatieven)