Sofie Obbens Persoonlijke verhalen 6 jul 2024, 13:03

Leestijd: 3 minuten

Martin is onvruchtbaar: ‘Ik heb veel hulp gehad, maar niets kan mijn onvervulde kinderwens wegnemen’

Docent Martin van den Broek en zijn toenmalige vrouw probeerden zeven jaar een kind te krijgen. Totdat hij de keiharde boodschap kreeg dat hij onvruchtbaar was, omdat zijn spermakwaliteit niet goed genoeg was.

“Na zeven IVF-pogingen kwam ik achter dat ik onvruchtbaar was. Uit de onderzoeken bleek dat we dertig procent kans hadden op een kind en dat het volledig aan mij lag. Ik had misvormd, te weinig en te traag zaad: het hele pakket. Ik had eigenlijk al meteen een onderbuikgevoel dat ik nooit kinderen zou kunnen krijgen en dit is helaas ook gebeurd.

Aantasting van mannelijkheid

Toen de gynaecoloog mij vertelde dat het aan mij lag, was dat een shock. Het voelde als een aantasting van mijn mannelijkheid, want ik kon niet voor nageslacht zorgen, de stamboom stopte bij mij. Dat is keihard. Ook mijn ex-vrouw is er intens verdrietig van geweest. Zij was degene die alle vruchtbaarheidsbehandelingen heeft moeten ondergaan. Zij heeft de meeste lichamelijke pijn gehad. Ik voelde me erg machteloos toen ik wist dat het niet aan haar lag, maar aan mij.

In de periode nadat we het nieuws hoorden, ben ik verdronken in mijn eigen verdriet. Ik kroop in de slachtofferrol, zocht geen hulp en heb mijn vrouw niet kunnen steunen. Daarom wilde ze van mij scheiden. Door de scheiding ben ik alles kwijtgeraakt en daarom heeft het onvruchtbaar zijn voor mij een dubbele lading gekregen.

Berusting

Mijn ex-vrouw heeft uiteindelijk wel kinderen gekregen. Ik dacht altijd dat ik niet voor mezelf zou instaan als dat zou gebeuren, maar gelukkig kan ik het aan. Ik vond het gevoel te vergelijken met toen ik in New York op ground zero stond, je staat er en denkt: dit is het dan. Zo was het ook toen ik hoorde dat mijn ex-vrouw zwanger was. Ik had er berusting in en gunde het haar. Ik ben blij dat ik dat zo kan voelen.

Ik heb uiteindelijk twee jaar lang hulp gehad, waaronder EMDR-therapie en medicatie. Maar er is niets dat mijn onvervulde kinderwens kan wegnemen. Het verdriet zit 24/7 in me. Ik heb wel een lieve hond, die is gered uit Roemenië en gehandicapt. Zo heb ik toch beetje het gevoel dat ik voor iets zorg, maar het is natuurlijk niet hetzelfde als een kind. Ik ben docent en heb weleens te maken met zwangerschappen, dat kan ik goed van me afzetten. Maar privé zie ik overal triggers: reclames, vaderdag, Sinterklaas of iemand die zwanger wordt, ik word continu ingehaald en dat doet pijn.

Missie

Wel heb ik erdoor geleerd om te genieten van de kleine dingen en positief in het leven te staan. Ik heb een lieve vriendin met twee lieve kleinkinderen die idolaat van me zijn. Daar haal ik veel energie uit.

Om mijn ervaringen om te zetten in iets positiefs, geef ik lezingen over mijn verhaal en heb ik een boek geschreven. Mijn boodschap voor mensen in dezelfde situatie is: communiceer met elkaar. Mijn levensdoel is om een gezicht te geven aan mannen die onvruchtbaar zijn, ik schaam me er niet meer voor.

Ik wil het taboe doorbreken. Je hoort weinig mannen die onvruchtbaar zijn en het is erg moeilijk om lotgenoten te vinden. Als ik met mijn acties ook maar een man, vrouw of echtpaar herkenning of erkenning kan geven, dan is mijn missie al geslaagd.”

In deze video vertelt Martin over zijn onvruchtbaarheid.

Nieuw onderzoek: vapen laat je ballen krimpen en meer nare gevolgen