Valéry de Voijs Persoonlijke verhalen 15 nov 2024, 09:01

Leestijd: 3 minuten

Martijn (46) maakt zich zorgen om zijn zoon (13): ‘Hij verdient 300 euro per week met dubieuze praktijken’

Veel kinderen trappen op die leeftijd graag een balletje, maar Jorrit (13) houdt zich met andere zaken bezig. Hij runt zijn eigen ‘onderneming’ en verdient er zo’n 300 euro per week mee.

Martijn (46) en zijn partner hebben een eigen onderneming en stimuleren de ambities van hun zoon, maar proberen Jorrit (13) tegelijkertijd bij te brengen dat het zaken doen ethisch verantwoord moet zijn.

Vroeger was het nog schattig

“Al vroeg was Jorrit bezig met geld verdienen. Wanneer je hem als jong jochie vroeg wat hij later wilde worden zei hij ongegeneerd dat hij rijk wilde worden. Ook zat het ondernemen al van kleins af aan in zijn bloed. Zijn oma gaf hem bijvoorbeeld weleens wat geld om klusjes te doen. Het gras maaien, de boodschappen doen, dat soort dingen. Het geld nam hij gretig aan, maar de klusjes liet hij aan iemand anders over. Dan zocht hij een vriendje uit de buurt waar hij de helft van het budget aan gaf. Hij liet zijn vriendje dan naar de supermarkt gaan om de boodschappen te doen. Zo had hij weer een paar euro verdiend zonder een vinger uit te steken.

Vroeger was het nog schattig, maar nu hij ouder is begint het serieuze vormen aan te nemen. Natuurlijk stimuleren zijn moeder en ik zijn enthousiasme. Ik heb liever dat hij met zijn toekomst bezig is dan dat hij verslaafd achter zijn PlayStation hangt. Toch hebben we hem vaak verteld dat het ondernemen ethisch verantwoord moet zijn, want als hij niet uitkijkt rolt hij zo in illegale praktijken. 

‘Bent u op de hoogte van Jorrits praktijken?’

Twee jaar geleden bijvoorbeeld vonden we hem in de speeltuin voor ons huis. Hij zat in een houten speelhuisje en een heleboel kinderen stonden buiten te wachten om naar binnen te mogen. Jorrit had allerlei stenen in het bos gevonden. Vervolgens verkondigde hij dat zijn vader de stenen uit het buitenland had meegenomen en dat ze heel zeldzaam waren. Die arme kids trapten er in en betaalden hem allemaal braaf een euro voor de kleine steentjes en twee euro voor de grote.

Dat was eigenlijk al niet in de haak, maar nu heeft hij iets anders bedacht. Ik werd onlangs gebeld door zijn mentor. ‘Bent u op de hoogte van Jorrits praktijken?’, werd me gevraagd. Eerlijk gezegd schoot er van alles door me heen. Bij het woord ‘praktijken’ denk ik aan allerlei illegale dingen. Er was gelukkig geen sprake van drugs of andere serieuze misdrijven, maar Jorrit had het slim aangepakt.

Dubieuze business

Hij liet een paar kinderen huiswerk maken en verkocht dit door. Hij kan goed praten, is erg sociaal en communiceerde alles via Snapchat. Al snel kregen ook leerlingen uit andere groepen hoogte van zijn business en betaalden hem ook. Zo verkocht hij een essay over de ijstijd, terwijl hij geen benul heeft wat dit überhaupt is. Met deze dubieuze business verdiende hij zo’n 300 euro per week.

Het is voor mij dubbel om hiermee om te gaan. Ik kan niet ontkennen dat ik stiekem best trots ben op hem, al weet ik dat ik hem moet aanspreken. Natuurlijk is het niet de bedoeling dat hij een geldwolf wordt die over lijken gaat. Zolang hij het ethisch verantwoord aanpakt zijn er geen problemen, maar we zullen zijn Snapchat gegarandeerd beter in de gaten houden in de toekomst.”

Wat kinderen leren van zakgeld