Valéry de Voijs Mentale gezondheid 6 apr 2022, 15:06

Leestijd: 3 minuten

Manon over de oudere vriend van haar dochter: ‘Stiekem hoop ik dat het eindigt’

Kleine meisjes worden groot. En dat wordt soms erg duidelijk wanneer ze verkering krijgen. Manon (43) weet daar alles van. Haar dochter Jalou (14) heeft sinds kort verkering. Niets mis mee, zou je denken. Maar toch maakt Manon zich weleens zorgen over het leeftijdsverschil.

Ik vind eerlijkheid belangrijk

“Ik vind eerlijkheid heel belangrijk, en dat heb ik in mijn eigen opvoeding vroeger ook mee gekregen. Bij ons thuis werd er namelijk altijd open over liefde, seks en drugs gepraat. Ik kwam weleens bij vriendinnen thuis, en die deden dan heel stiekem. Ze verstopten hun make-up bijvoorbeeld, en ze waren als de dood dat hun ouders erachter kwamen dat ze weleens stiekem een sigaretje opstaken.

Dat was bij ons thuis helemaal niet aan de orde. Mijn ouders hebben mij altijd duidelijk gemaakt dat ik met al mijn problemen, dilemma’s of vragen bij hun terecht kon. Ik heb daarbij drie oudere broers die het nodige kattenkwaad uithaalde. Al met al kun je zeggen dat we een heel open en vrij gezin waren.

En dat wilde ik ook bij mijn eigen gezin overnemen. Vanaf kleins af aan heb ik mijn dochter een gevoel proberen te geven dat ze me alles kon vragen of vertellen. En dat deed ze. Vooral toen ze naar de brugklas ging kwam ze met veel verhalen thuis. Ze vertelde dat ze voor de eerste had gezoend en dat het helemaal niet fijn was. Of dat vriendinnetjes wilde roken en dat ze het ook eens wilde proberen.

Hoe moeilijk het soms ook is om die dingen te horen, ben ik altijd blij dat ze eerlijk is. Ik denk dan ook als ik té oordelend reageer dat ze mij niet meer vertrouwt en dingen met mij deelt. Toch heeft zich onlangs een lastige situatie voorgedaan.

Haar vriendje is negentien

Jalou is dan wel heel eerlijk over haar verkering, maar ik vind het heel moeilijk om daar mee om te gaan. Haar vriendje is namelijk vijf jaar ouder. Nu zou je denken dat vijf jaar geen heel groot verschil is, maar bij een veertienjarige is vijf jaar een groot verschil. Haar vriend is namelijk negentien, studeert en woont op kamers.

Ik probeer Jalou duidelijk te maken dat hij in een heel andere levensfase zit, en dat ik haar keuzes respecteer maar dat ik het er niet mee eens ben. Ik probeer haar vooral uit te leggen wat de consequenties kunnen zijn. Ik kan haar natuurlijk niet tegenhouden, en ik weet hoe harder ik het verbied, hoe harder ik haar van mij wegduw.

Toch heb ik haar ook uitgelegd dat het simpelweg illegaal is om intiem met hem te zijn. Ze zegt dat ze enkel hebben gezoend, en haar kennende zou ze er niet om liegen. Toch houd ik mijn hart vast. Stiekem hoop ik dat ze uit elkaar gaan. En daar voel ik me dan weer schuldig om. Ik gun mijn dochter natuurlijk geen liefdesverdriet maar deze jongen is simpelweg gewoon te oud voor haar.

Verbieden heeft geen zin

Het liefst verbied ik het haar om met hem om te gaan, maar ik weet dat het geen zin heeft om zulke strenge regels op te stellen. Ik probeer er op een volwassen manier over te praten, en de communicatie op en te houden. Ik heb haar vriendje ook ontmoet en hij was tijdens de feestdagen ook gewoon welkom bij het kerstdiner. Ik moet ook toegeven dat het een hele lieve, verantwoordelijke en fijne jongen is (of in ieder geval lijkt). Maar het plaatje klopt gewoon niet als hij haar met de auto komt ophalen.

Ik probeer er gewoon op te vertrouwen en stiekem op te hopen dat het een fase is, en dat deze verkering niet lang zal duren. Daarbij probeer ik het ‘ideale plaatje’ los te laten. Sinds ik moeder ben heb ik geleerd dat niets gaat zoals ik dat had voorgesteld. Daarbij is dit iets wat in ons gezin speelt, en ik trek me niet zoveel aan van wat de buren of familieleden denken. Iedereen heeft er immers een andere mening over. Mijn eigen moeder vindt dat ik overdrijf, en ze kan erom lachen. ‘Ze lijkt meer op jou dan jij denkt’ zegt ze dan.”

8x subtiele tekenen dat je een goede relatie hebt met je kind