Mirthe Diemel Leeftijd 6 okt 2024, 09:03

Leestijd: 3 minuten

Mama blundert: ‘Daar stond ik met al die traktaties, terwijl de school een anti-traktatiebeleid had’

Alle moeders hebben wel eens zo’n moment waarop het éven misgaat op ouderschapsvlak. Gelukkig kunnen ze er in de meeste gevallen achteraf ook hartelijk om grinniken. In Mama Blundert deelt een moeder haar grootste blunder. Zoals Quinty (41), die traktaties had gemaakt voor haar dochters verjaardag, terwijl de school een anti-traktatiebeleid had.

“We verhuisden nét voordat de kinderen jarig waren. Suze was zes geworden en ging naar groep drie, terwijl Lotte in groep vijf zat. Ik had een nieuwe baan aangeboden gekregen aan de andere kant van het land, en aangezien onze familie daar in de buurt woonde – zelf waren we in onze studietijd naar de randstad verhuisd – twijfelden we geen seconde om weer ‘terug’ te gaan. Veel vrienden woonden er nog met hun kinderen, neefjes en nichtjes waren in de buurt, dikke prima dus.

Snel gewend

Gelukkig waren de meiden snel gewend op school. Dat leek me spannend, ook al waren ze nog jong, ze waren natuurlijk jarenlang een andere omgeving gewend. Maar toen Suze en Lotte op dag drie allebei al met een vriendinnetje thuiskwamen, wist ik dat het goed zat.

Hele avond traktaties gemaakt

Goed, die verjaardagen dus, die kwamen zo’n twee weken na onze verhuizing. Suze was als eerste aan de beurt en ze kon niet wachten om haar eenhoorn-traktaties uit te delen. Klinkt meer fancy dan het is hoor, het waren gewoon bakjes gevuld met zoute popcorn en een eenhoorn erop geknutseld, maar ik gaf mezelf wel credits want het zag er wel leuk uit. Daarbij: ik had de hele avond aan die traktatie gezeten, aangezien er 25 kinderen in de klas van Suze zaten. Was natuurlijk ook weer veel te laat aan begonnen, maar des de groter de vreugde toen het af was en om hoe het eruit zag.

Trots als een pauw

Die ochtend erop begonnen we natuurlijk al met feest en slingers en Suze was werkelijk waar hyped toen ze de traktaties zag – ik had het als verrassing gehouden. Die kon niet wachten haar traktatie op school uit te delen. Ik zie haar nog het schoolplein op lopen, dienblaadje in haar hand, lintjes eraan, trots als een pauw. Dat er ietwat vreemd naar ons werd gekeken, had ik nog niet eens in de gaten. Ze trok gewoon bekijks, dacht ik.

Anti-traktatiebeleid

Tot ik het lokaal inkwam en de juf me apart nam. ‘Ik vind het heel vervelend om te zeggen, Quinty’, zei ze tegen me. ‘Maar we voeren hier op school een bepaald gezondheidsbeleid en traktaties horen daar niet bij. Ik vrees dat je ze weer mee naar huis moet nemen.’ Bleek de school pas sinds kort een anti-traktatiebeleid te voeren. Verjaardagen worden wel gevierd, maar dan met liedjes, instrumenten en nog meer van zulks. Op onze oude school was zo’n beleid er niet en die memo had ik dus even gemist. Daar stond ik dan, met dat dienblad vol eenhoorns en een beteuterde Suze naast me. Wát een blunder (en by the way, ook zo zonde van mijn tijd)! Het hielp niet dat de juf onverbiddelijk was: als één kind zou trakteren, wilde de rest ook. Tja.

Alle visite een traktatie

Er zat niks anders op de traktaties weer mee naar huis te nemen. Ze zijn gelukkig wel op gekomen, hoor – die middag kreeg alle visite een eenhoorn, of ze wilden of niet, haha. Suf vind ik het persoonlijk wel, maar ik wist ook: deze blunder gaat me bij Lotte in elk geval niet meer gebeuren.

Quinty beging deze blunder, maar Stephanie betrapte haar zoon tijdens de seks.

Een ongezonde traktatie op school? ‘In onze tijd trakteerden we allemaal chips’