Sofie Obbens Kleuter 10 sep 2024, 11:03

Leestijd: 5 minuten

Linda’s zoon was laat zindelijk: ‘Na het zoveelste ongelukje, mocht hij niet meer naar school komen’

Linda en haar man Lars hebben twee kinderen. Tobias van 4 jaar en Lara van 1 jaar. Tobias was nog niet zindelijk toen hij naar de basisschool ging. Ze zat middenin de zoveelste poging om hem zindelijk te krijgen op het moment dat hij op school begon.

“Eigenlijk was Tobias met alles snel. Hij liep voor zijn eerste jaar en ook zijn eerste woordjes kwamen al rond zijn eerste jaar. Wij zijn er trots op als onze kinderen plezier hebben in de dingen die ze doen. Maar we leggen totaal geen druk op hen en vinden dat talenten en ontwikkeling moeten voortkomen uit hun eigen interesse.

Vanuit het kind zelf

Zo was het ook met zindelijk worden. Wij zijn er van overtuigd dat de interesse voor zindelijkheid vanuit het kind zelf moet komen, anders denken wij dat een zindelijkheidstraining niet werkt. Je kunt het niet forceren. Tobias had lange tijd totaal geen interesse voor zindelijk worden.

Stickersysteem

Toen hij drieënhalf was en nog steeds geen interesse toonde in het potje of de wc, begonnen wij het toch wat benauwd te krijgen. Over een half jaar zou hij naar school gaan en dan moest hij zindelijk zijn. Met behulp van een stickersysteem probeerden wij hem te stimuleren om op het potje te gaan zitten. Maar het leek eerder averechts te werken. Hij moest er niets van weten en daarom besloten we om het even te laten rusten.

Op de valreep

Toen hij 3 jaar en 11 maanden was en nog steeds niet zindelijk was, besloten wij drastische maatregelen te nemen. Wij lieten hem zonder luier lopen, in zijn onderbroek. Een week lang gebeurden er ongelukjes en toen ging hij godzijdank op het potje zitten. Hij deed zijn eerste plas en mijn man en ik huilden van geluk. Kwam het toch nog op de valreep goed.

Hysterisch potje

Maar niets bleek minder waar. Na een paar plasjes op het potje, weigerde hij om er nog op te zitten. Ook op de wc wilde hij niet. We probeerden hem om te kopen met cadeautjes, schaften een leuke wc-brilverkleiner aan en zelfs een potje waar een hysterisch geluid uit kwam als er iets inviel. We hadden gezette potjestijden, een oefenbroekje en alle tips die we maar lazen, hebben we geprobeerd. Al onze principes dat de interesse voor het potje uit hem zelf moest komen, gooiden we overboord. Maar het leek wel alsof hij er een aversie tegen kreeg en misschien kwam dat wel doordat wij er zoveel nadruk op legden.

Natte broek

We besloten om het sporadisch te proberen en af en toe deed hij een plas op de wc. Maar het hield nog niet over. Een paar dagen voordat hij ging wennen op school, plaste en poepte hij nog regelmatig in zijn broek. Toch stuurden we hem zonder luier naar school. Wij hoopten dat het zou helpen als hij klasgenootjes naar de wc zag gaan. Maar de eerste dag kwam hij met een natte broek naar school. De juf drong er op aan dat hij zindelijk moest zijn voordat hij definitief begon op school. Ik had het gevoel dat ik faalde als moeder en voelde dat we aan de bak moesten.

Met luier naar school

De volgende wen- en schooldagen gebeurden hetzelfde. Tobias plaste steeds in zijn broek. Dit had ook met de spanning van de eerste schooldagen te maken. Je hoort wel vaker dat kinderen de eerste weken op school af en toe een ongelukje hebben. Dit kan gebeuren. Maar mijn zoon was gewoon nog niet zindelijk.

De juf sprak me er iedere dag na school op aan. Ze gaf aan dat het niet haar taak was om kinderen te verschonen en dit begreep ik heel goed. Na de zoveelste natte broek, zei ze zelfs dat hij niet meer naar school mocht komen. Mijn zoon had het erg naar zijn zin op school, dit wilde ik hem niet aandoen. We hebben toen afgesproken hem totdat hij zindelijk was met een luier naar school te laten komen en dat ik naar school toe kwam om hem te verschonen.

Eindelijk een droge broek

Na een paar dagen met een luier naar school, werd mijn zoon eindelijk zindelijk. Een luier was niet meer nodig en zijn broek bleef droog. We zijn nu een half jaar verder en alleen poepen vindt hij nog lastig op school. Maar dit doet hij gelukkig niet meer in zijn broek. Hij houdt het op totdat hij thuis is. Dit is vervelend voor hem, maar hier kan ik mee leven en hier werken we hard aan. We hebben er vertrouwen in dat hem dit snel gaat lukken.”

Lees hier het verhaal van Nina. Haar zoon van bijna 5 draagt een luier en wordt geweigerd op school.

Dilemma: ‘Mijn zoon (bijna 4) is zindelijk maar wil alleen in een luier plassen, wat moet ik doen?’