De vreemde tas in de bijt

Mijn man en ik hebben allebei een tassenprobleem. Ik weet niet wie het eerst was of dat we allebei al een probleem hadden voordat we verkering met elkaar kregen. Het kan ook zijn dat de een de ander heeft beïnvloed in de loop van onze 25 jaar samen.

De twee tassenproblemen zijn overigens niet identiek. Die van mij uit zich in het verzamelen van zoveel mogelijk papieren en het hebben van een fruitschaal die niet geleegd wordt. Elke keer weer een appel of mandarijntje in mijn tas gooien, deze vervolgens niet opeten en er de volgende dag weer een nieuwe bovenop gooien. Totdat je dus fruit op de bodem van je tas hebt, niet meer als fruit te herkennen, maar waar je wel lekker met je handen in kunt grijpen of nog erger je laptoptas of al die verzamelde papieren mee besmeurd.

Het tassenprobleem van mijn man is dat hij zoveel mogelijk mee wil nemen in een tas, je weet maar nooit…dus nu heeft hij een tas voor wanneer hij als scheidsrechter op pad gaat ter grootte van een Samsonite koffer. De tas staat meteen bij de ingang van de garage, hij is namelijk zo groot dat hij niet in een kast past. Maar! Hij heeft wel altijd alle spullen (x4) bij zich als hij gaat fluiten. Vaak ook de natte kleren van de vorige keer, want een tas leeghalen is dus eigenlijk wel een gemeenschappelijk probleem. Dit hebben wij duidelijk overgegeven aan onze oudste zoon: regelmatig natte stinkende voetbalkleren van een week oud, om nog maar niet te spreken over broodtrommels met allerlei niet meer te achterhalen voedselresten. Duidelijk een kind van zijn ouders.

Dan onze jongste, ons tassenwonder. Komt thuis uit school leegt meteen zijn schooltas; broodtrommel, fruitbakje en schoolpapieren keurig op het aanrecht. Klaar met zwemmen? Uit de zwemtas komt meteen een rolletje met natte zwembroek en handdoek, keurig richting de wasmand.

Het is echt ongelofelijk, hebben we dan toch ergens iets goed gedaan in onze tassenopvoeding of is dit gewoon een kwestie van geluk?

Het is dat hij qua uiterlijk heel op zijn vader lijkt en ik zeker weet dat hij uit mij is gekomen. Maar het is bij ons wel echt de vreemde tas in de bijt…