Redactie Seksuele voorlichting 19 jun 2018, 14:41

Leestijd: 3 minuten

Lesbische gevoelens

Wat mooi om te zien dat ze er open over is en durft te zijn wie zij is met haar 9 jaar. Het lijkt erop dat ze voelt dat jullie het oké vinden en dat ‘op meisjes vallen’ niet iets geks is. Jullie hebben haar dat vast meegegeven en ze staat hierin – zo lijkt het – sterk in haar schoenen. Dat vind ik heel mooi om te horen. 

Ik vind het belangrijk dat een kind altijd de ruimte voelt om over dit soort gevoelens te praten en dat kinderen liefst op geen enkele manier het idee hebben dat het gek of raar is en het maar beter niet kunnen uiten. Kennelijk voelt ze zich ook veilig genoeg binnen haar vriendinnengroep. 

Aan de andere kant overziet ze wellicht niet helemaal wat het kan betekenen om dit aan andere kinderen te vertellen. En jij wil haar natuurlijk behoeden voor vervelende reacties. Waar doe je dan goed aan? Daar is denk ik geen eenduidig antwoord op te geven, maar hieronder geef ik een aantal suggesties: 

• Prijs haar allereerst met het feit dat ze het gewoon gezegd heeft als ze het zo voelt. Dat is best dapper; ze weet vast dat de meeste kinderen op het andere geslacht vallen. Dat ze het vertelt (of: heeft verteld) moet voor haar goed blijven voelen. Vraag haar eens wat ervoor heeft gezorgd dat ze besloot het te vertellen? Dat geeft je al heel wat informatie over hoe je het verder oppakt. 
• Laat haar weten dat het voor jullie hoe dan ook goed is, op welk geslacht ze ook valt – Ik hoop natuurlijk dat dat ook zo is . Dat ze het er met jullie altijd over mag en kan hebben, ook als ze vragen of twijfels heeft. Fijn voor haar als ze die ruimte voelt. 
• Het lijkt me heel goed om dan eens door te praten over haar gevoelens, hoe ze dit ontdekt heeft, hoe dat voor haar is, enzovoort. Zo krijg je een gevoel bij hoe zij erin staat en in hoeverre ze er echt zeker van is. Dat geeft jou weer input om te bedenken hoe je er verder mee omgaat. Sommige kinderen weten het gewoon echt al heel vroeg, andere denken het en schommelen nog in hun gevoel. 
• Ik denk dat je haar niet moet aanraden het alleen met jullie te bespreken. Het maakt natuurlijk niet uit wat anderen ervan denken. Als zij het wil vertellen, dan mag dat altijd. 
• Zonder haar te zeggen dat ze het er beter niet met anderen over kan hebben, kun je haar wel helpen om te overzien wat het kan betekenen als ze er nu zo open over praat. Zodat je haar helpt om daar een goede keuze in te maken. Vanuit het idee dat je niet wil dat ze zich uiteindelijk rot voelt door bijvoorbeeld reacties waar ze geen rekening mee had gehouden. 
• Je kunt haar vragen hoe haar vriendinnen hebben gereageerd. Hoe voelde dat voor haar? Sterkt dat haar in het vertellen aan andere kinderen of denkt ze daar nu wat anders over? Wat zou ze zelf graag willen? 
• Samen kun je ook bedenken wat handige keuzes zijn als je er open en eerlijk over wil zijn. Hoe pakt ze het op zo’n manier aan dat het voor haar goed voelt en dat het ook niet een heel groot ding wordt op school. Je kunt het bijvoorbeeld zelf aan iedereen vertellen of het even in het midden laten en er wel eerlijk over zijn als iemand ernaar vraagt. Help haar door erover te blijven praten om te besluiten hoe ze het gaat doen en wat ze kan verwachten. 

Als jullie het zo met haar bespreken, denk ik dat jullie haar steunen en haar tegelijkertijd de ruimte geven haar eigen keuzes te maken. Ze is nog wat jong om dat helemaal alleen te overzien, maar ze kan ook al best zelf keuzes maken en staan voor wat ze voelt. Zo helpen jullie haar!