Laurien Bleeker Columns 25 apr 2023, 09:04

Leestijd: 4 minuten

Laurien: ‘Ik wil geen herhaling van de zomervakantie van vorig jaar’

Met drie kinderen is er altijd wel iets wat redacteur Laurien bezighoudt. Ze schrijft graag over van alles wat met (haar) kinderen en opvoeden te maken heeft. Een tip: lees het met een knipoog. Dit keer gaat haar column over haar verwachtingen van de zomervakantie.

“Al weken zo niet maanden keek ik ernaar uit: de zomervakantie (van vorig jaar) waarbij we voor het eerst met het gezin op vakantie zouden gaan, zonder opa’s of oma’s die meestal mee gingen. De reis ging naar Portugal. Vliegen met drie jonge kinderen, daar draai in m’n hand niet voor om. Van tevoren hadden we een P3 parkeerplek op Schiphol geregeld en we namen zo min mogelijk bagage mee. Draagzak mee voor de jongste en daar gingen we. De bagage konden we al meteen inchecken bij P3, dus dat was helemaal top.

Vier uur van tevoren waren we aanwezig door de toen nog enorme rijen bij de douane op Schiphol. Wonder boven wonder waren we daar zo doorheen en konden we een beetje ontspannen. We hoopten dat de jongste in het vliegtuig lekker zou gaan slapen, maar die viel een paar minuten voordat we konden boarden bij mij in de draagzak in slaap. Geen probleem, we hadden genoeg snacks en speeltjes mee om haar bezig te houden. De vlucht ging hartstikke goed en ook de huurauto stond al klaar. Moe, maar voldaan kwamen we aan bij ons vakantieverblijf vlakbij de kust. De vakantie kon beginnen!

Een steile helling is niet aan te raden met 27 graden

De volgende dag kwamen we erachter dat het beloofde dorpje bestond uit een lokale supermarkt die open ging wanneer die open ging, een apotheek en een soort snackbar/dorpscafé. Niet helemaal waar we op gehoopt hadden en het dorp lag ook nog eens onderaan een lange steile helling waar alleen auto’s reden. Met zeventwintig graden geen aanrader om naar beneden te wandelen, zeker niet met drie kinderen. Je moet namelijk ook weer een keer naar boven. Oké, prima, geen verse koffie halen in de ochtend, dat kunnen we zelf ook wel zetten. Vervolgens werd ik na een paar dagen ziek. Koortsig, moe, geen energie, hoofdpijn, geen eetlust, misselijk: zwanger of corona?! Nee, geen van beide. Ik had last van vrijetijdsziekte. Het contrast tussen een enorm drukke werkperiode en opeens niets meer hoeven was te veel voor mijn hoofd en lichaam dus werd ik ziek.

Na een paar dagen knapte ik wat op en gingen we op pad. Toen bleek dat het strand toch wel wat verder van onze accommodatie lag dan we in eerste instantie dachten. Minimaal een half uur rijden en dan nog een parkeerplek zoeken in het toch ook wel toeristische gebied. Tot zo ver mijn urenlange uitzoekwerk van tevoren. Eenmaal op het strand hebben de man en ik elkaar weinig gezien. Met z’n tweetjes op drie kinderen letten is toch even wat anders dan wanneer je meerdere ogen mee hebt…

Na een week wilde de oudste al niet meer zo lang in de auto zitten elke keer en ik begreep hem echt wel. Zelfs de supermarkt was een stuk rijden. We zaten er nog twee weken dus we moesten ons er toch even overheen zetten. Dan maar lekkere restaurantjes in de buurt zoeken. Even vergeten dat het Portugese ritme iets anders is dan het Hollandse. Die restaurants, op minimaal een half uur rijden, gingen natuurlijk niet open voor half acht in de avond. Met een kleintje van anderhalf jaar is dat niet handig.

Verwachtingen van de zomervakantie

Uiteindelijk zorgden al deze dingen, verwachtingen van de zomervakantie die anders liepen, voor irritatie naar de kinderen toe. Die deden af en toe namelijk best vervelend. Van het weer in de warme auto moeten, van het lange rijden, van het gesleep en van ons. Wij wilden namelijk wat van de omgeving zien, maar daar ging een hoop drama aan vooraf. Dus werden wij ook geïrriteerd (zij vonden ons waarschijnlijk heel vervelend, ze wilden alleen maar zwemmen en verder vermaakten ze zich prima). Je snap het: het was niet drie weken lang gezellig en leuk. Het positieve hieraan is dat we er een hoop van hebben geleerd. Een herhaling van die zomervakantie, hoe mooi Portugal ook was, zal me dan ook niet snel meer gebeuren. Begrijp me niet verkeerd, het was een luxe om erheen te kunnen met drie kinderen, maar hoge verwachtingen van de zomervakantie (of überhaupt) hebben, zorgt voor teleurstellingen.

Dit jaar bouwen we dan ook de werkdagen rustig af en zijn we eerst een paar dagen thuis voordat we de auto instappen op weg naar de Franse kust. Op ons gemak rijden we naar de camping waar we een huisje geboekt hebben. Lekkere koffie nemen we mee, kunnen we die alvast afvinken. We slapen praktisch op het strand, dus de auto kan lekker blijven staan. Onze verwachtingen wat betreft dingen moeten zien en moeten bekijken laten we thuis. Dan maar even niet cultureel. Koken doen we zelf, in de keuken in het huisje. We kijken ernaar uit, een vakantie zonder verwachtingen waarbij niets hoeft en alles mag.”

Laurien: ‘Die prestatiedruk is al heel vroeg op de basisschool merkbaar’