Laurien Bleeker Columns 20 nov 2022, 10:12

Leestijd: 3 minuten

Laurien: ‘De zakken met cadeautjes voor de kinderen staan in IJsland, Australië én Mekka, of all places’

Met drie kinderen is er altijd wel iets wat redacteur Laurien bezighoudt. Vorige week vertelde ze over de spanningen bij haar kinderen door Het Sinterklaasjournaal, wat toch wel verdacht veel op een thriller leek. Ook deze week blijft ze in dit thema hangen, alhoewel ze zelf dacht er vanaf te zijn…

“Nu Sinterklaas toch ons land heeft weten te bereiken zijn de gemoederen wat bedaard bij ons thuis. De schoentjes zijn gezet en er zat voor iedereen een klein cadeautje in. Kindjes blij, wij blij. Maar wat ik niet wist #loedermoeder, is dat Het Sinterklaasjournaal na de intocht gewoon doorgaat. “Mama, wist je dat Het Sinterklaasjournaal er nog steeds is?”, kwam de oudste me vragen op een woensdagmiddag. Die maandag had zijn school een studiedag gehad, dinsdags was hij ziek en op woensdag ging hij weer naar school. Uh… is dat zo?, stamelde ik.

Ik, #loedermoeder, dacht dat Het Sinterklaasjournaal afgelopen was

Op school kijken ze dat dus journaal ook. Stel al zou ik het zelf niet willen kijken met ze, dan zien ze het alsnog ergens anders wel. Dat resulteerde in toch weer wat gespannen gezichtjes op de bank om 18.00 uur diezelfde avond. Want ja, er was geen ontkomen meer aan: dat Sinterklaasjournaal moest gekeken worden.

En waar ik dacht dat de Goedheiligman inclusief zakken vol cadeaus allang in Nederland was (zei ik al #loedermoeder?), bleken die zakken te zijn achtergebleven op verschillende plekken. “Over de HELE wereld mama!” We moesten weer sinterklaasjournaal.nl checken om te kijken waar onze cadeautjes waren. Één zak staat in IJsland, eentje in Australië en de ander in Mekka of all places. Er kwam een kaart aan te pas om te laten zien waar de cadeautjes op dit moment zijn.

Waarom hebben jullie de schoorsteen weggehaald?

Vooral bij mijn oudste speelt dit erg, ook al heb ik hem het echte verhaal verteld. Duizend vragen krijg ik op me afgevuurd. Van “Wat als ze niet op tijd hier zijn?” tot “Hoe kan Sinterklaas eigenlijk over de daken lopen”, tot “Zullen we een raam openlaten, dan kunnen ze naar binnen, want hoe komen ze anders naar binnen?” en “Waarom hebben jullie de schoorsteen eigenlijk weg gehaald?!” (iets wat we bij de verbouwing van ons huis gedaan hebben en dat wordt ons niet in dank afgenomen).

Gisteravond tijdens het naar bed brengen: “Kan je anders mijn schoen nog even neerzetten, ik wil gewoon proberen of het lukt.” En zo stond ik gisteravond met hem te zingen toen hij ‘s avonds zijn bed weer uit kwam om te controleren of ik wel écht zijn schoen had neergezet. Want ja: met een liedje meer kans op een cadeautje.

Eigenlijk is bij ons zaterdag schoenzetdag, maar ik kon het natuurlijk niet over mijn hart verkrijgen deze schoentjes niet te vullen. Vooral niet na ons lied dat we samen gebroederlijk zongen in de donkere koude gang, waarna mijn zoontje heerlijk ging slapen.

Smarties als ontbijt (zei ik al #loedermoeder?)

De reacties de volgende ochtend waren goud natuurlijk. Fluisterende stemmetjes die in het donker de trap af gaan en kreetjes van geluk dat er wat in hun schoen zat. Een staf gevuld met smarties (gekregen van Sintje oma, mijn oma van 89 die daar zelf nog voor op pad gaat). En een pietenmutsje. Door het dolle heen waren ze. Deze moeder was alleen even vergeten dat het misschien niet handig is om chocola te geven, want je kan wel raden wat het ontbijt was van vanmorgen…”

Laurien: ‘Mijn zoon wil een Elsa-vlecht en een diadeem in zijn haar’