Valéry de Voijs Persoonlijke verhalen 23 jul 2023, 15:24

Leestijd: 2 minuten

Kims partner heeft een lievelingskind: ‘Ik krijg het niet meer gecompenseerd’

Kim (44) en haar partner hebben samen twee kinderen. Zoals iedere moeder, is ook Kim gek op beide kids. Toch lijkt haar partner daar anders in te staan. Hij heeft namelijk een sterke voorkeur voor zijn dochter.

“Ik probeer het te compenseren, maar eerlijk gezegd is dat bijna niet meer te doen.”

Kims zoon werd te vroeg geboren

“Op het moment dat ik zwanger raakte, waren mijn partner en ik door het dolle heen. We vonden het geweldig: we kregen eindelijk een baby.

Onze zoon werd met 36 weken geboren, waardoor hij extra zorg en aandacht kreeg. Aangezien mijn man een eigen klusbedrijf heeft, moest hij tussendoor vaak werken. Ook ‘s avonds nam hij vaak spoedklusjes aan, waardoor hij relatief weinig thuis was.

Mijn zoon en ik waren daarentegen heel close. Ik was – vooral op het begin, heel erg bezorgd, waardoor ik hem nooit een seconde uit het oog verloor.

Zijn dochter was zijn oogappel

Twee jaar later werd onze dochter geboren, en vanaf dat moment is alles veranderd. Mijn man had enkel oog voor zijn dochter, en liet onze zoon eigenlijk links liggen. Hij zei zelfs letterlijk dat onze dochter zijn oogappeltje was.

Aan het begin gaf ik mijn zoon dan extra aandacht om het te compenseren. Er leek wel een natuurlijke balans in ons gezin te ontstaan, mijn zoon en ik waren altijd samen, terwijl mijn man en dochter naar elkaar toe trokken.

Als we bijvoorbeeld spelletjes speelden, waren zij standaard een team, of als we twee aparte hotelkamers moesten boeken, sliepen zij samen. Het leek allemaal wel een ongeschreven regel, en hij leek zich er niet voor te schamen.

Mijn zoon is nu zestien, en begint zich te irriteren aan de voorkeur van mijn man. Hij maakt vaker gemene opmerkingen, en heeft vaker aangegeven dat hij meer met zijn vader wil doen. Mijn man maakt er vaak een grapje over, en lijkt het heel normaal te vinden. ‘Jij bent toch mama’s lieveling?’ heeft hij wel eens gezegd.

Wellicht is het mijn eigen schuld

Mijn man neemt bijvoorbeeld wel vrij om naar de sportwedstrijden van zijn dochter te gaan, maar is nog nooit naar een wedstrijd of training van zijn zoon gaan kijken. Uit compensatie sta ik iedere training langs de zijlijn, en trakteer hem daarna op iets lekkers om hem te verwennen.

Wanneer ik mijn man aanspreek, komt hij juist met verwijten naar mij toe. Volgens hem is het allemaal mijn schuld omdat ik mijn zoon broer het te veel aandacht heb gegeven. Hoewel ik zijn gedrag afkeur, voel ik me stiekem heel erg schuldig. Wellicht is het inderdaad wel allemaal mijn schuld.”

Schrikken! Zoveel procent van de ouders trekt één van hun kinderen voor