Laurien Bleeker Persoonlijke verhalen 19 mrt 2022, 07:15

Leestijd: 4 minuten

Laura is vegetariër: ‘Ik zeg gerust tegen mijn driejarige dat hij een dode eend eet’

Iedereen heeft zo z’n eigen manieren van opvoeden en wat de een heel belangrijk vindt, is voor de ander totaal niet belangrijk. Zo heeft elke ouder en elk gezin andere normen en waarden. Moeder Laura (37) van drie kinderen vindt het belangrijk om haar kinderen mee te geven wat ze eten. En dan gaat het haar vooral om het (niet) eten van vlees: ‘Ik voed mijn kinderen vegetarisch op en ik vind het belangrijk dat ze weten wat ze eten.’

Laura (37): “Zelf eet ik denk ik al zo’n twintig jaar geen vlees meer. Ik heb het als kind nooit lekker gevonden en ik moest het eten. Van die slavinken of gehaktballen, brrr. Krijg nog de kriebels van die smaak, de geur en de textuur ervan. En dan het idee dat ik een dood dier zat te eten… Daar snapte ik als kind al niets van. Hoezo zou je een dier dood maken om op te eten, vroeg ik mijn ouders. Maar zij houden van vlees en dus kreeg ik het ook.

Tot ik oud genoeg was om zelf aan te geven dat ik geen vlees meer wilde. En dat was goed, zolang mijn moeder maar niet aan de slag hoefde met vleesvervangers. Nou eet ik verder heel gevarieerd en lust ik bijna alles, dus waren vleesvervangers ook niet nodig. Het werd bij ons thuis dus niet echt gestimuleerd, maar ondertussen eet mijn zusje ook al een hele tijd geen vlees meer. Het zit dus misschien toch wel ergens in de genen.

Ik wil mijn kinderen vegetarisch opvoeden

Toen ik mijn eerste kind kreeg, dat is nu zes jaar geleden, heb ik dan ook besloten om hem vegetarisch op te voeden. Ik besprak dit met mijn man, een diehard vleeseter, en hij vond dat prima. Maar, hij wilde wel dat ons kind zelf mocht bepalen of hij wel of geen vlees wilde eten, als hij de leeftijd had dat hij daarin zelf een keuze kon maken. Daar stemde ik mee in, want ik vind het hebben van een keuze nog belangrijker dan het niet eten van dieren.

De eerste jaren kreeg ons zoontje dus geen vlees en ook ons tweede zoontje voeden we vegetarisch op. Dat ging prima, want ze houden beide van eten en lusten ook bijna alles. Zo eten ze gevarieerd en krijgen ze dus genoeg voedingsstoffen en vitaminen binnen. Ik maak ook regelmatig vleesvervangers voor ze, ze zijn bijvoorbeeld gek op hotdogs met vegaworstjes. Zielig is het dan ook zeker niet. We geven ze ook uitleg over hun eten: wat is het, waar komt het vandaan, wat voor smaak heeft het. Zo weten ze wat ze eten.

Zoals ik al vertelde, is mijn man een echte vleesliefhebber. Gelukkig koopt hij de laatste jaren wel ‘beter’ vlees bij goede slagers. Voor zo ver het goed is natuurlijk. Maar goed, op zijn bord ligt dus regelmatig een stuk vlees. En nu mijn kinderen zes en drie zijn, vinden ze dat natuurlijk heel interessant. Ze vragen zo nu en dan wat het is, van welk dier het is en of ze een hapje mogen proeven. En ze zijn er gek op (helaas). Ik moet daar wel een beetje om lachen hoor, maar heel leuk vind ik het eigenlijk niet. Dag vegetarische kinderen…

Echte vleeseters

Toch geven we ze zelf de keuze om het wel of niet te eten, door ze te informeren over wat ze precies gaan eten. Ik draai er ook niet omheen en zeg gerust tegen mijn driejarige dat hij een dode eend eet, zo eentje die we net nog gevoerd hebben in de sloot. Maar helaas boeit hem dat niet zo veel en smult hij net zo van vlees als zijn vader. Ze krijgen geen stuk vlees op hun bord, maar wel een paar kleine stukjes. En ik doe niet moeilijk als ze ergens anders wel wat meer vlees eten.

Helaas hebben ze ook vleeswaren ontdekt en eten ze maar al te graag grillworst en kipfilet op hun brood. Het mag, maar als hun vader het brood maakt. Ze weten dat ik niet van vlees hou en erop tegen ben om vlees te eten en ze accepteren dan ook dat ik geen broodje grillworst voor ze maak. En dat is misschien nog wel de belangrijkste les die we hier allemaal uit (kunnen) halen: dat het belangrijk is dat iedereen elkaars keuze respecteert.

Van vlees naar vega: 5 tips voor de switch naar vegetarisch eten met kinderen