Zo zorg je ervoor dat je kind zijn problemen met je (willen) delen
Als ouder wil je niets liever dan dat je kinderen naar jou toe komen als ze problemen hebben, hulp nodig hebben of zelfs gewoon heel blij zijn. Een kind dat zijn of haar rapport niet durft te delen omdat ‘ie bang is dat jij zult oordelen, is immers niet de ideale situatie.
Toch is het heel moeilijk om je kinderen het vertrouwen te geven dat jij altijd open staat voor een gesprek, zeker als ze ouder worden. In de puberteit gaan ze liever naar hun vrienden, of dumpen ze alles op sociale media.
Zo deelt je kind zijn problemen met je
Op Psychology Today geeft psychotherapeut Erin Leonard tips om toch de ouder te worden tegen wie kinderen graag praten en een goede band te houden met je zoon of dochter.
1. Ontken de gevoelens van je kinderen niet
Natuurlijk heb je het liefst dat je kind de hele dag vrolijk door het huis huppelt, maar dat kan nu eenmaal niet iedere dag zo zijn. Kinderen hebben ook angsten, zenuwen en woedeaanvallen. Is je kind zenuwachtig voor een spreekbeurt, zeg dan niet dat hij zich geen zorgen hoeft te maken.
Kinderen voelen zich daardoor onbegrepen, en hebben het idee dat ze hun gevoelens moeten wegstoppen – of in ieder geval niet tegenover jou kunnen uiten. Positief denken lijkt stimulerend, maar negatieve gevoelens mogen er ook gewoon zijn. Zoals Leonard zegt: “Gevoelens zijn nooit verkeerd, je kunt hooguit in de problemen komen door wat je ermee doet.”
2. Laat ze weten dat ze nooit alleen zijn
De truc is dus om je kinderen zich wél begrepen (en veilig) te laten voelen. Maar hoe doe je dat? Nou, simpel: gewoon door het te zeggen. ‘Ja, ik snap helemaal dat je boos bent, dat zou ik ook zijn’; ‘Ik ben ook zo vaak zenuwachtig geweest voor mijn eerste schooldag’; et cetera.
Het inzetten van die empathie heeft een heel biologisch effect: het zorgt voor een goede ‘vagale toon’. Dat heeft te maken met je tiende hersenzenuw, de nervus vagus of zwevende zenuw. Kun je meteen weer vergeten, maar het komt erop neer dat empathie ervoor zorgt dat je kind kalmeert en daarna samen met jou logisch kan nadenken.
3. Geef (bijna) nooit medelijden
Veel ouders verwarren empathie met medelijden, schrijft Leonard, maar er is een groot verschil. Als je kind of teleurgesteld is, heb je misschien de neiging om de oorzaak daarvan zelf aan te pakken en op te komen voor de belangen van je kind. Natuurlijk is dat soms best goed, maar er hoeven niet áltijd concessies gemaakt te worden voor je kind. In feite ben je meer met je eigen gevoelens bezig dan met die van je zoon of dochter. Je geeft je kind als het ware niet de kans om eigen problemen op te lossen, in plaats van het slachtoffer te spelen. Makkelijk, maar niet altijd verstandig!
Dit is de reden waarom je kinderen niet uit zichzelf willen delen