Lisa van den Akker Opvoeden 27 nov 2022, 06:48

Leestijd: 3 minuten

Is je kind onbeleefd? Maak je niet druk, dat is juist goed!

Zegt je kind geen ‘dankuwel’ wanneer hij een plakje kaas krijgt bij de kaasboer? Of wil hij oma geen knuffel geven als ze daar om vraagt? Wil hij zijn speelgoed niet delen met een ander kind? Dan vind je misschien dat je kind onbeleefd is. Maar eigenlijk is die reactie van je kind toch heel logisch?

Het is ook spannend om tegen een vreemde te praten of misschien voelt je kind aan dat hij helemaal geen knuffel wil geven. En zijn lievelingsspeelgoed delen? Zou jij je favoriete schoenen die je dagelijks draagt uitlenen? Nee toch?

Een onbeleefd kind juichen we toe

Het is dan ook helemaal niet gek als je kind stil is wanneer een vreemde iets aan hem vraagt. Kinderen reageren vanuit hun intuïtie (omdat ze nog niet anders kunnen, ze hebben nog weinig empatisch vermogen) en als het dus voor je kind niet veilig voelt om iets te zeggen op dat moment, dan kunnen we dat alleen maar toejuichen. Door je kind te forceren om een ‘dankuwel’ op te dreunen na het krijgen van een stukje kaas (‘wat zeg je dan?’), leert je kind namelijk echt geen normen en waarden aan. Sterker nog, je gaat voorbij aan de intuïtie van je kind en leert hem dus dat zijn gevoel er niet toe doet en dat hij dat maar even opzij moet zetten, omdat iemand anders het beleefd vindt als er ‘dankuwel’ gezegd wordt.

Over eigen grenzen heen

Je vraagt je kind dan dus eigenlijk om over zijn grens te gaan. En misschien denk je nu, maar dat is toch maar iets kleins? Ja, misschien wel, maar hij leert zo wel dat zijn grenzen een volgende keer ook niet zo belangrijk zijn. Minder belangrijk dan de behoeftes van een ander tenminste.

Dus is het echt zo belangrijk dat je kind op jonge leeftijd beleefd is? Zo belangrijk dat je het moet forceren en dat je kind over zijn eigen grenzen heen moet gaan? Of is het belangrijker dat je kind heel goed zijn eigen grenzen aanvoelt en ze aangeeft?

Gevoelens van anderen zijn belangrijker

Vaak vinden ouders het vooral belangrijk dat anderen hun kind beleefd en netjes vinden. Belangrijker dan de gevoelens van het kind dus. ‘Geef oma nou even een knuffel’, is bijvoorbeeld zoiets. Oma wil graag een knuffel, dus moet je kind een knuffel geven. Haar gevoelens zijn belangrijker dan die van je kind. Zijn gevoelens, grenzen en behoeften zijn dus kennelijk niet belangrijk: dat is wat je je kind op zo’n moment leert.

Natuurlijk kan je bepaalde normen en waarden en sociale vaardigheden bijbrengen bij je kind, maar vergeet zijn behoeftes en grenzen niet. Door voor te leven kom je al een heel eind, dus als je zelf dankjewel zegt wanneer je iets krijgt van iemand, dan leert je kind dat echt wel. Belangrijker is dat je kind leert dat hij altijd mag vertrouwen op zijn eigen gevoel en mag luisteren naar zijn lichaam en dat hij bepaalt wat daarmee gebeurt.

4 positieve manieren om je kind te corrigeren op vervelend gedrag