Vera Guldemeester Persoonlijke verhalen 22 okt 2024, 15:03

Leestijd: 2 minuten

Wereldstotterdag: ‘Mijn zoon durft bijna niet meer te praten omdat hij stottert’

Op Wereldstotterdag stonden wij gisteren stil bij kinderen die stotteren. Alle kinderen zijn anders, de één praat het liefst aan een stuk door en de ander praat het liefst zo min mogelijk. De zoon van Leonie, Gio, hoort bij de laatste groep. “Mijn zoon stottert vaak. Na de scheiding van mijn man is Gio hiermee begonnen. Soms praat hij zelfs een hele dag niet.”

“Gio was een makkelijke baby, dreumes en peuter. Zolang hij wat te spelen had was hij blij. Waar zijn even oude nichtje als tweejarige al heel wat woordjes sprak, had Gio minder haast. Toen hij drie jaar was kwamen eindelijk de eerste woorden en toen hij vier was sprak hij met hele zinnen.

Heftige scheiding

Toen Gio vijf was kwam ik erachter dat mijn ex mij al een jaar niet trouw was. Ik was heel boos en verdrietig en kon dit niet verbergen. Ik had enorm veel stress, huilde veel en schreeuwde tegen m’n ex. Allemaal waar Gio bij was. Gio ging steeds minder praten en als hij sprak merkte ik dat hij steeds vaker stotterde.

Rust in huis

Toen mijn ex eindelijk een ander huis had keerde de rust in huis terug. Ik probeerde het leven zo goed als het kon weer op te pakken. Het viel me toen pas echt op dat Gio constant stotterde wanneer hij sprak. Ik sprak erover met zijn juf en die zei dat het haar ook opgevallen was. Ook zei ze dat hij in de klas steeds stiller werd. Ik besloot om een afspraak te maken bij de huisarts om het probleem te bespreken.

Stotteren door spanning en stress

De huisarts zei, dat het waarschijnlijk kwam door de stress en de spanning van de scheiding. Blijkbaar komt dat bij meer kinderen voor. Ik voelde me daar erg schuldig over. Als we geen vechtscheiding hadden gehad was Gio misschien normaal blijven praten. De huisarts raadde mij aan het nog wat tijd te geven. Voor de scheiding sprak hij immers normaal. In plaats van dat het beter werd, werd het alleen maar erger. Gio sprak op een gegeven moment nauwelijks meer en zei hooguit nog ja of nee. Ook in de klas sprak hij heel weinig, zei zijn juf. En als hij sprak dan stotterde hij heel erg.

Hulp ingeschakeld

Ik besloot niet langer te wachten en hulp in te schakelen. Hij gaat nu twee keer in de week naar een logopedist en praat ook met een kinderpsycholoog. Hij heeft namelijk als zesjarige best al veel meegemaakt. Mijn kind stottert nu nog vaak als hij praat, maar hopelijk kunnen de logopedist en de psycholoog hem de juiste begeleiding geven, waardoor hij meer zelfvertrouwen krijgt.”

Lees hier een interview met een stotterspecialist: “Stotteren kan invloed hebben op het hele leven van een kind.”