J/M Ouders-panel: ‘Mijn dochter (9) is heel erg bang voor ziektes’

Mirjam de Nijs is kinder- en jeugdpsycholoog en eigenaresse van You&Me Psychologie. Als psycholoog ziet ze gezinnen met diverse hulpvragen. Van onzekerheid tot trauma, van gezinsproblemen tot diagnostiek.

“Op deze leeftijd is het niet gek dat een kind zo nu en dan meer bezig is met de dood, ziektes en alles wat er in de wereld speelt. Het hoort dingen op tv, leest erover, hoort mensen erover praten en het speelt ook mee wat het kind zoal heeft meegemaakt. Het is ontzettend goed dat jullie erover blijven praten en haar helpen te relativeren, blijf dit ook zeker doen.

In jullie geval is er een duidelijke aanleiding waardoor ze bang is geworden voor ziektes. Ze was nog maar 6 jaar en daardoor is het goed om nog eens terug te komen op wat je dochter nu weet over kanker. Kinderen tot 6 jaar zitten namelijk nog in een fase waarin magisch denken meespeelt. Pas vanaf een jaar of 6/7 leert je kind steeds meer over de wereld om haar heen en over logische verbanden leggen. Het kan daarom helpend zijn om inzicht te krijgen in haar gedachten over kanker. Zijn deze gedachten reëel? Klopt het wat ze ervan weet? En heeft ze hierover vragen? Denkt ze bijvoorbeeld dat kanker, net als corona, besmettelijk is?

Er zijn goede kinderboeken geschreven om de uitleg over kanker te begeleiden. Het is zeer goed mogelijk dat ze door het overlijden van oma zelf een aantal verbanden heeft gelegd die niet kloppend zijn waardoor ze zo angstig blijft. Sta samen stil bij wat je kind denkt en voelt. Praat hierover, maak er een tekening van of schrijf het op.

Zorg dat je kind niet continu informatie binnenkrijgt over corona, maar kijk bijvoorbeeld één keer per dag het Jeugdjournaal. Zoek filmpjes op voor kinderen over corona waarin wordt uitgelegd wat het is en wat je zelf kunt doen om de kans te verkleinen dat je het krijgt of doorgeeft. Belangrijk hierbij is ook te benadrukken dat je erop vertrouwt dat de volwassenen het gaan oplossen, maar dat we er allemaal ongerust van worden. Zeg niet dat er niets aan de hand is, want kinderen die toch al wat angstiger zijn merken heel goed aan volwassenen dat er iets is.

Ga ook samen met je dochter na op welke momenten ze angstiger is voor ziektes en op welke momenten ze er niet aan denkt. Schrijf dit bijvoorbeeld op in een dagboek of weekoverzicht. Zo kom je er samen achter wat helpend is voor je dochter om er niet aan te denken. Wanneer ze hier inzicht in krijgt, heeft ze ook meer het gevoel zelf de controle te hebben om er wel of niet aan te denken. Ook kan een pieker kwartier instellen helpend zijn. Plan samen vijftien minuten op de dag in om na te denken over ziektes. Zo kader je het denken en kan het ervoor zorgen dat de gedachten gedurende de dag minder zijn. Doe dit niet net voor het slapen gaan.

Wordt het angstige gevoel niet minder en wordt je dochter belemmerd in het functioneren op school, in het gezin of met leeftijdsgenoten, dan is het helpend om met iemand te gaan praten, zoals een kinderpsycholoog.”