Wilma Groothuis Persoonlijke verhalen Gisteren, 11:04

Leestijd: 6 minuten

‘Mag ik jouw borstvoeding aan mijn baby geven?’ Kraamverzorgster Jessie (34) deelt haar ervaringen

Het werk als kraamverzorgster is heel mooi: je helpt kersverse ouders hun nieuwe gezinnetje opstarten. Maar er zitten ook uitdagingen in het vak, dat weet Jessie Franken maar al te goed. Met J/M Ouders deelt zij haar ervaringen als kraamverzorgster: wat is het gekste wat ze heeft meegemaakt? En hoe kan een vrouw zich nou goed voorbereiden op de kraamweek?

In deze video geeft Jessie alvast wat tips.

“Ik ben sinds juni 2019 officieel kraamverzorgster. Als klein meisje wilde ik al kraamverzorgster worden. Ik speelde vroeger altijd met poppen, dat zorgen zat er toen al in. Als kraamverzorgster moet je wel zorgzaam zijn, anders ga je dit werk niet doen.

Het verschil maken

Wat ik zo mooi vind aan mijn werk, is dat je echt het verschil kan maken voor andere mensen. Het klinkt misschien lullig, maar als het bij een gezin aan het begin niet lekker loopt, omdat de borstvoeding maar niet op gang komt bijvoorbeeld, dan zit daar voor mij juist de uitdaging. Dat je er samen alles aan doet om het te laten slagen. Als dat lukt en je de zorg met een goed gevoel afsluit; dat is het mooiste.

Wat ik daarnaast zo mooi vind aan mijn werk, zijn de bevallingen van vrouwen waarbij het zwanger worden niet vanzelf is gegaan. Die er heel lang over deden om zwanger te worden (of te blijven). Er is één bevalling die steeds weer in mij opkomt. Dat stel probeerde al zeven jaar zwanger te worden en bij de bevalling was er dan ook een enorme ontlading. Die hele sfeer, dat ga ik nooit meer vergeten.

Een onderbuikgevoel

Een ander moment dat mij altijd bij blijft, is toen ik vond dat een baby wat geel zag. Nu is dat wel vaker aan de orde, maar ik had hier toch een gek onderbuikgevoel bij. De verloskundige kwam en ik vroeg of ze toch even wilde prikken, voor de zekerheid. Zij vond dat onzin, het was weekend en het was volgens haar niet nodig.

Toch bleef ik aandringen, waarop er uiteindelijk werd geprikt. En toen bleek er weldegelijk wat aan de hand en moest de baby een week in het ziekenhuis blijven. Ik was zo blij dat ik naar mijn onderbuikgevoel had geluisterd, want het had heel anders af kunnen lopen. Dat is ook een voorbeeld van dat je het verschil kan maken voor een gezin.

Te weinig uren

De uitdaging van het vak zit hem voor mij voornamelijk in gezinnen waar het niet helemaal lekker loopt en je te weinig zorguren hebt. Met het personeelstekort worden de uren soms ingekort en daar loop je echt tegenaan als de borstvoeding niet op gang komt of een baby wat geel ziet, maar je pas de volgende ochtend weer langskomt. Dan ga je echt met een vervelend gevoel weg, maar je moet gewoon door.

De kraamzorg wordt ook wel ondergewaardeerd, vooral door hoe de media erover bericht. Het personeelstekort en het loon dat achterloopt, kwam groot in het nieuws, dat trekt natuurlijk niet bepaald nieuwe mensen aan. De verantwoordelijkheid is daarnaast ook nog eens veel groter geworden dan een paar jaar geleden. Vrouwen die een keizersnede krijgen, worden nu soms na 24 uur weer naar huis gestuurd en dan moeten wij het maar oppakken. Dat was een aantal jaar geleden nog niet zo.

Aan de beademing

Gelukkig heb ik nog geen enorm heftige dingen meegemaakt zoals een overleden kindje; even afkloppen. Natuurlijk zijn er weleens momenten waarop het spannend is. Bij een bevalling moest een baby gelijk na de geboorte aan de beademing, omdat het niet goed ging. Er bleek toen wel meer aan de hand dan we van tevoren dachten.

Op dat moment blijf ik rustig en handel ik zoals het moet. Maar daarna, als het voorbij is en ik de deur uitloop, dan zak ik op de grond en komt het er allemaal uit. Op zo’n moment bel ik dan een collega, om het er even over te hebben.

Ik heb wel aangegeven dat ik liever geen stil geboren kindjes verzorg. Omdat ik bang ben dat ik mijn emoties niet in de hand kan houden en ik wil de ouders hiermee natuurlijk niet tot last zijn. Mocht er nou niemand anders beschikbaar zijn, dan zal ik mezelf vermannen en de zorg oppakken. Maar liever niet als het niet hoeft. 

Gekste ervaring

Het gekste wat ik ooit heb meegemaakt als kraamverzorgster, was toen ik zelf nog borstvoeding gaf en moest kolven. Ik had toen afgekolfte melk mee en ik had aan de kraamvrouw gevraagd of ik die mocht bewaren in haar koelkast. Dat mocht. Even later bleek dat zij te weinig afgekolfte melk had, waarop ze vroeg of ze die van mij dan niet mocht geven? Toen dacht ik echt: wat zeg jij nou?

Een andere gekke ervaring was bij een gezin dat geen Nederlands en ook geen Engels sprak. Ze hadden geen alcohol in huis, zo’n klein flesje dat we gebruiken om spullen mee schoon te maken. Ik vroeg aan die man, door middel van Google vertalen of hij zo’n flesje alcohol wilde kopen. Kwam hij terug met een fles Wodka. Daar stond ik ook wel even van te kijken, haha.

Gezond eten

Wat ik heel belangrijk vind in de kraamweek, is dat er gezond gegeten wordt. Maar dat wordt in de praktijk zo weinig gedaan. Je wilt niet weten wat ik allemaal heb gezien: kinderen die ontbijten met chips en koekjes, of gezinnen die elke dag ontbijten met croissantjes. Terwijl, als je na je bevalling gezond eet, gaat het herstel zoveel sneller. Dat onderschatten mensen soms echt.

Dus gooi van tevoren die diepvries vol, want na de bevalling heeft niemand tijd en energie om te koken. Haal volkoren producten in huis en zorg voor voedzame maaltijden. Natuurlijk snap ik dat je na negen maanden enorm kan hunkeren naar bepaald eten, dat moet je dan ook lekker nemen. Eet dan bijvoorbeeld volgens de 20-80 regel: 20 procent ongezonde voeding en 80 procent gezonde vezelrijke voeding. Want je lichaam heeft die gezonde bouwstoffen echt nodig voor een goed herstel. 

Bereid je voor!

En het is zo fijn voor een kraamverzorgster als een vrouw zich op haar kraamtijd heeft voorbereid. Juist met alle personeelstekorten en ingekorte uren. Wil je borstvoeding proberen? Doe dan van tevoren alsvast een cursus of lees je goed in. Zorg dat je mensen achter de hand hebt die je kunnen helpen als je te weinig uur krijgt. Zorg ervoor dat oudere kinderen vermaakt kunnen worden, daar heb je op het moment zelf gewoon niet altijd de energie voor.

En mocht je een tweede, derde of vierde kindje krijgen (of nog meer) en ze gaan kennismaken met de baby: zorg ervoor dat je je handen vrij hebt. Dat je ze kan knuffelen en je eerst even alle aandacht voor hen hebt. Ga daarna samen naar de baby kijken. Een baby merkt heus niet dat je hem even iets langer laat liggen, maar een wat ouder kind merkt het wel als zijn vader en moeder alleen maar oog voor de baby hebben.”

Jessie deelt haar ervaringen als kraamverzorgster ook op haar Instagramaccount.

Na twee miskramen werd Donna moeder: ‘Het voelde alsof ik een les moest leren’