Redactie Opvoedstijlen 19 jun 2018, 13:12

Leestijd: 3 minuten

“Je kind kietelen? Niet zo onschuldig”

Kietel jij je kind ook weleens terwijl hij lachend en schreeuwend bij je vandaan probeert te kronkelen? Het lijkt heel grappig en leuk, voor zowel je kind als voor jou, maar volgens journalist Jennifer Lehr van The Huffington Post is het tegenovergestelde waar.

Want, zegt Lehr, kietelen kan traumatisch zijn.

Uiterlijke schijn

Een kind roept 'stop!' of 'niet doen!', en toch blijven we soms doorgaan met kietelen. We denken dat het spelen van het kietelmonster onwijs leuk is, omdat kinderen er enorm om moeten lachen. En dat is het probleem bij kietelen, schrijft de journaliste. “Het veroorzaakt dezelfde psychologische reacties als humor: lachen, kippenvel en krampachtige spiervertrekkingen – wat betekent dat we het kunnen doen lijken alsof we een goede tijd hebben, terwijl we eigenlijk aan het lijden zijn: soms in extreme mate.” In het artikel Anatomy of a Tickle Is Serious Business at the Research Lab van the New York Times zegt evolutiebioloog Richard Alexander: “Een kind kan zich tranformeren tot iemand die lacht met tranen tot iemand die in angst verkeerd. Kietelen is geen grappig gevoel: het lijkt alleen van de buitenkant zo.”

Marteling

Hoewel we kietelen als iets heel onschuldigs zien, was het vroeger een Chinese martelmethode en gebruikten Nazi’s en de Romeinen het ook om iemand te straffen of te martelen. Lehr zag in haar research naar kietelen dat veel mensen het nu nog steeds zien als een marteling en hun traumatische jeugd. “Ik haatte het vroeger en ik haat het nu nog steeds. Het doet mij denken aan happen naar adem en geen mogelijkheid om te communiceren”, zo zegt er één. “Ik vond het zo frustrerend dat niemand stopte met kietelen, omdat ze dachten dat ik het leuk vond. Ik voelde me hopeloos”, vindt een ander.

Mishandeling

Niet alleen wordt kietelen als een ware marteling gezien, het heeft ook een schrikbarende link met seksuele mishandeling. “Het is een doordachte manier die wordt gebruikt om seksuele mishandeling makkelijker te maken zonder te worden betrapt”, zegt psychotherapeut Tracy Lamperti. “Het vertrouwen kan zo gewonnen worden en mensen die gekieteld worden kunnen zichzelf moeilijk beschermen. De misbruiker kan een beetje kietelen op een vrolijke en speelse manier. Dat is hun ‘controle experiment’, om te kijken of er een limiet is.” De journaliste maakt duidelijk dat niemand hieraan wil denken, maar elke keer als we de 'nee' of 'stop' van kinderen respecteren, helpen we hen te leren wat goed is en wat niet goed is waar het hun lichaam betreft.

Dan maar stoppen met kietelen?

Is kietelen dan helemaal uit den boze, volgens Lehr? Nee. Sommige kinderen vinden het wél leuk. De oplossing is om het op een verantwoorde manier te doen. Haar advies:
1. Is je kind te jong om te praten? Kietel hem dan niet.
2. Vraag voordat je mag kietelen óf je mag kietelen. Zo vermijdt je het verrassingseffect en wordt het een speels element.
3. Bedenk een signaal dat 'stop' betekent, als kinderen te hard lachen om nog te kunnen praten.

Bron: Huffington Post – Jennifer Lehr