Inge’s 16-jarige dochter wil niet aan de pil: ‘Ik kan haar niet dwingen’
Soms kan het best moeilijk zijn om te weten in hoeverre jij je kunt (en wilt) bemoeien met het privéleven van je kind. Het kan namelijk best goed zijn om je kind zelf fouten te laten maken; daar leren ze immers het meeste van. Wanneer je kind verkering krijgt, kan dat de zaak veranderen, maar in hoeverre ben jij verantwoordelijk wat je kinderen uitspoken en kun je je dochter bijvoorbeeld verplichten om aan de anticonceptiepil te gaan?
Met deze vragen werd Inge (44) onlangs geconfronteerd. Haar 16-jarige dochter heeft sinds twee jaar namelijk een vriend, en blijft sinds kort ook bij hem slapen.
Verstandige dochter
Mijn dochter is doorgaans heel verstandig en ze is nooit in de problemen gekomen. Ze haalt met gemak hoge cijfers op het vwo, heeft leuke vriendinnen, sport graag, heeft een bijbaantje in het weekend en doet vrijwilligerswerk in de vakanties. ‘Een modelkind’ noemt oma haar zelfs.
Sinds twee jaar heeft ze verkering met een leuke jongen. Aangezien we in het gezin heel open zijn in onze communicatie, praat ze veel over deze jongen. Ik weet dan ook inmiddels dat ze gezoend hebben. Op het moment dat ze dit vertelde, trok ze een vies gezicht en riep ze heel hard dat ze het helemaal niets vond.
Seksueel actief
Wanneer mijn partner en ik praten over intimiteit, peilen we bij haar hoe ze eraan staat. Nu krijgt ze biologieles en weet ze ondertussen natuurlijk dat baby’s niet door de ooievaar worden gebracht. Toch laat ze niet blijken of ze seksueel actief is of niet. Het is natuurlijk haar eigen keuze óf, wanneer en met wie ze dit deelt.
Nu ben ik haar moeder en ik ben niet gek. Ik heb mijn vermoedens dat ze intiem is met deze jongen. Ze blijven namelijk sinds kort vaak bij elkaar logeren. Ook al komt ze heel verstandig over; ze is en blijft mijn dochter. Dit betekent dat ik verantwoordelijk ben voor haar. Ik heb mijn dochter daarom op het hart gedrukt om aan de anticonceptiepil te gaan.
Niet aan de anticonceptiepil
Mijn dochter wil daar echter niets van weten. Ook de nuvaring en spiraal komen er bij haar niet in. Zij heeft van vriendinnen namelijk nare verhalen gehoord over het spiraaltje. Twee vriendinnen hebben hun spiraal na een paar maanden laten verwijderen omdat het te pijnlijk was. ‘En ik wil die hormonen en troep niet in mijn lichaam’, is haar argument.
Ik zit in een moeilijke situatie. Ik kan haar namelijk niet dwingen. ‘Mijn lichaam, mijn beslissing’, is wat zij telkens roept. Hoewel ik haar probeer uit te leggen waarom het belangrijk is dat ze aan de anticonceptiepil gaat, of zichzelf desnoods verdiept in andere mogelijkheden, blijft ze koppig volhouden dan de pil niet iets is voor haar generatie. Wanneer haar vader zich bemoeit in het gesprek gaat het helemaal mis. Ze is er namelijk niet van gediend dat een man zich gaat bemoeien met haar keuzes.
Toevallig is een nicht van mij in haar tienerjaren zwanger geraakt. Ze was verliefd en een tikkeltje naïef, maar bovenal tegen de pil of spiraal. Ze heeft er een gezonde zoon aan overgehouden waar ze mega trots op is. Maar als ze de tijd terug kon draaien, was ook zij aan de pil gegaan. Ik heb deze nicht uitgenodigd en ze zal binnenkort bij ons langskomen. Ik heb de hoop dat zij haar kan overtuigen, want mij lukt het schijnbaar niet.”