Sofie Obbens Persoonlijke verhalen 19 aug 2024, 11:03

Leestijd: 4 minuten

Mishaëla en Vincent hebben drie adoptiekinderen: ‘We kennen de mooie kanten van adoptie’

Mishaëla is ondernemer, getrouwd en moeder van drie kinderen: dochter Jazzlyn van 7, zoon Jozzua van 5 en zoon Jezzaia van 1. Ze heeft een gezin als ieder ander, maar met één verschil: ze heeft adoptiekinderen.

Mishaëla voelt zich bevoorrecht dat zij en haar man tot drie keer toe zijn uitgekozen om ouders te worden van hun kinderen. De manier waarop ze moeder is geworden vindt ze bijzonder, maar ze vindt zichzelf niet anders dan andere ouders: “We zijn net als ieder ander gezin. Het is chaotisch en uitdagend met drie kinderen. Ik heb dezelfde issues als iedere andere moeder, deze tropenjaren zijn geen geintje.”

Endometriose

Mishaëla en haar man hadden de grote droom om een groot gezin te stichten. Helaas ging dat door Mishaëla’s endometriose niet vanzelf. “We hebben negen jaar lang in trajecten gezeten om zwanger te worden. Hoewel de artsen op een gegeven moment adviseerden om te stoppen, gingen wij toch door. Na veel heftige operaties, infecties en drie miskramen kon ik het niet meer opbrengen.

Adoptie

Mijn man gaf aan dat hij adoptie wel zag zitten, ik was daar zelf nog niet aan toe. We hebben ons toen een jaar lang verdiept in adoptie door gesprekken te voeren en cursussen over adoptie te volgen. Hoe langer ik in het traject zat, hoe meer ik inzag hoe waardevol adoptie kon zijn. Hoe mooi is het dat je iets kan doen voor een ander kindje en daarbij ook je eigen wensen kan realiseren. Wij hadden de middelen en liefde om een kindje een fijn thuis te bieden en helemaal te zien als ons eigen kind.

Wachtlijst

We besloten ons op de wachtlijst te zetten voor adoptie in het buitenland. We stonden ook op de wachtlijst voor adoptie in Nederland, maar dit komt zo weinig voor dat we hier niet op rekenden. Totdat we gebeld werden dat we Jazzlyn, een meisje van vijf maanden, uit Nederland konden adopteren. We waren door het dolle heen dat wij eindelijk ouders zouden worden.

Als je op de wachtlijst staat voor adoptie, is het maar de vraag of er een match is. Toch besloten wij om voor een tweede adoptiekindje te gaan en na drie maanden werden we zowaar al gebeld. Er was een match met Jozzua, een jongetje van drie maanden uit Nederland. Ons geluk kon niet op.

Emigreren

Omdat ons gezin compleet voelde, besloten we om onze droom na te jagen en naar Curaçao te emigreren. Mijn man en ik komen uit een gezin met drie kinderen en we wilden toch kijken of een derde kindje zou lukken. Nadat we een half jaar op Curaçao woonden, werden we gebeld dat we Jezzaia konden adopteren, een jongetje van drie maanden. Dolblij waren we. Omdat het bij adoptie het eerste jaar niet wordt toegestaan om in het buitenland te wonen, pakten we onze spullen en zijn we weer teruggegaan naar Nederland. Ooit willen we nog wel terug naar Curaçao, maar dit heeft geen haast.

Blond en donker

Bij adoptie komt het vaak voor dat de ouders blank zijn en de kinderen donker. Bij ons is het andersom. Als we op straat lopen, zie ik mensen weleens staren. Vooral in het buitenland, in Nederland is een gemixt gezin wat normaler.

Zelf zien wij dit niet eens, het is gewoon zo. Mijn man en ik komen beiden uit een gemixt gezin met ouders die beiden een andere kleur hebben. Ook onze neefjes en nichtjes verschillen van kleur. In onze familie vallen wij als gemixt gezin dus totaal niet op.

Dankbaar

Ondanks dat we in eerste instantie open stonden voor buitenlandse adoptie, is het erg fijn dat onze kinderen in Nederland zijn geboren. Hier is tenminste alles goed geregeld. We hebben alles op papier en alle informatie is te herleiden. We kunnen onze kinderen later op alle vragen antwoord geven. Daarom voorzie ik in de toekomst bij mijn kinderen geen andere problemen dan bij iedere andere puber.

Dat adoptie nu on hold staat, begrijp ik. Er waren teveel misstanden met valse papieren. Het is goed dat de regels worden aangescherpt. Maar ik ken juist ook de mooie kant van adoptie. Wij hebben drie kindjes van mensen die het vrijwillig en met goede bedoelingen hebben afgestaan. Zij hebben ons als adoptiegezin uitgekozen en staan er vierkant achter.”

Bekijk hier een artikel over een serie over adoptiekinderen.

Anouk (42): ‘Mijn adoptiedochter wil mij niet’