Redactie Emoties 19 jun 2018, 14:08

Leestijd: 2 minuten

Huilbuien

Heel goed dat jullie praten met jullie zoon en zijn huilbuien serieus nemen. In gesprek blijven met je kind is heel belangrijk! Zo voelt zich begrepen, gesteund en leert dat hij bij jullie terecht kan. Het gevoel er niet alleen voor te staan en het idee dat jullie hem helpen zal hem goed doen. Bovendien kan je zo in de gaten houden hoe het met je kind gaat op de langere termijn.

Het zou heel goed kunnen dat de huilbuien en het ongelukkig voelen te maken hebben met de puberteit, maar het kan net zo goed met iets anders te maken hebben of een combinatie zijn van iets wat gebeurd is en de leeftijdsfase.

Redenen van sombere buien

• Veel pubers zijn van tijd tot tijd neerslachtig of zwaarmoedig. Er gebeurt zoveel in hun lijf, hoofd en de omgang met anderen dat dit tot gevoelens van onzekerheid, angst en eenzaamheid kan leiden. En dat kan zorgen voor een rotgevoel of huilbui.
• Als de somberheid en de huilbuien langere tijd aanhouden, het functioneren belemmeren of heel hevig zijn dan is het goed om hulp te zoeken. 
• Probeer te bedenken of er dingen zijn gebeurd die de huilbuien kunnen veroorzaken. Grote overgangen? Vervelende ervaringen? Spannende dingen in het verschiet?  
• Probeer het er ook samen met je kind over te hebben. Soms is het niet zo duidelijk, maar als je er samen over praat kom je er wellicht achter. 

Hoe ga je er mee om?

• Maak je niet direct zorgen. De kunst is om je kind te helpen om te gaan met zulke gevoelens. Ze horen erbij in het leven en zeker in de puberteit. Geef hem ook aan dat dat zo is, dat kan hem wellicht al helpen. 
• Maak samen met je zoon een plannetje voor de momenten dat het hem overvalt: Wat kunnen jullie dan doen om te helpen en wat helpt juist niet? Even met rust laten en er dan over praten of juist hem afleiden? Wat helpt hem op zo’n moment: hardlopen, boxbal, bellen met een vriend of muziek luisteren? Probeer samen een soort hulpplan te maken voor moeilijke momenten.
• Zorg voor leuke dingen samen en voldoende afleiding
• Laat je kind weten dat je er voor hem bent, informeer regelmatig hoe het gaat zonder hem te veel te bevragen. Achterhaal hoe je zoon zich voelt, wat er door hem heen gaat en hoe hij er zelf mee om gaat. Zo hou je feeling en kun je in de gaten houden of je je zorgen moet maken.