Redactie Persoonlijke verhalen 22 jun 2018, 12:53

Leestijd: 2 minuten

Hoogbegaafd en onrustig

Je moet als leerkracht van heel goede huizen komen om met hoogbegaafde kinderen te kunnen omgaan. Net als de meeste kinderen zijn ze wild enthousiast, snel verveeld en op zoek naar avontuur. Bij hoogbegaafden is dat echter nog een stapje (of tien) erger. Het is niet voor niets dat ik vermoedde dat mijn zoon ADHD zou kunnen hebben, toen hij twee jaar geleden het testtraject in ging.

Toen ik hoorde dat Heron hoogbegaafd was, verbaasde me dat. Hij zat nooit stil in een hoekje wiskundige berekeningen te maken, celloconcerten te componeren of vreemde talen te oefenen. Als leek stelde ik me voor dat hoogbegaafden dat doen. En dat ze mager, bleek en bebrild zijn en alleen interesse hebben in kwantummechanica, dinosaurussen of insectensoorten.

Dat is niet zo. Er zitten een paar magere kinderen in Herons klas op de Leonardoschool voor hoogbegaafde kinderen. Er zitten er een paar met een bril en er is zelfs een meisje dat mager, bleek en bebrild is. Maar voor zover ik weet, vertoont ze weinig interesse in kwantummechanica. Op de pootjes van haar vorige bril stonden plaatjes van Mega Mindy.

In Herons klas zit zelden iemand stil in een hoekje met heel diepe ingewikkelde gedachten. Wel brult er af en toe iemand dat het stil moet zijn. Die kan zich niet zo goed concentreren bij geluid. Hij zit het liefst afgezonderd in een hoekje om zijn werk te doen.

Heron niet. Die is juist een van de vele stoorzenders. Maar er zijn ergere. Er zitten namelijk ook kinderen die geen milliseconde stil kunnen zitten. Die hebben zoveel gedachten in hun hoofd dat ze er helemaal opgewonden van worden, of ze hebben juist te veel energie over omdat hun werk niet uitdagend genoeg is. Dan lijkt het of ze gaan ontploffen als ze niet wat energie kwijtraken. Continu bewegen er in Herons klas voeten, vingers, pennen en gezichten.

Hoogbegaafde kinderen zien en horen ook alles en zijn kritisch en eerlijk, vaak té. Als leerkracht krijg je constant kritiek. Daar moet je tegen kunnen. Hoogbegaafde kinderen hebben ook een groot rechtvaardigheidsgevoel. Zomaar in iets toestemmen – om ervan af te zijn – is dus geen goed idee. Het is dan namelijk direct een afspraak en als je je daar niet altijd aan houdt is dat een ramp. Hoogbegaafde kinderen zijn erg gevoelig en daardoor dus sneller ongerust dan andere kinderen. En hun emoties zijn heftiger. Veel muggen in een Leonardoklas stampen rond als olifanten.

Je moet als leerkracht van heel goede huize komen daarmee om te kunnen gaan. Herons juffen kunnen dat. Ze zijn consequent, streng als het moet, en toch aardig en grappig. De zomervakantie komt eraan. En Heron gaat over naar groep 7. Zijn juffen niet.

Het is nog onbekend wie Herons leerkracht wordt, maar ik hoop heel erg dat hij of zij met hoogbegaafden kan omgaan.