Redactie Persoonlijke verhalen 22 jun 2018, 12:09

Leestijd: 2 minuten

Hoogbegaafd en een intelligentiekloof

Toen ik afgelopen zomer niet lekker in mijn vel zat, ben ik in therapie geweest. Ik herkende veel van mezelf in Heron. Het leek mijn therapeut zinvol om ook bij mij een intelligentietest af te nemen. Ik deed de WAIS 4. Conclusie: Heron heeft de hoogbegaafdheid waarschijnlijk van zijn vader.

Eerst weet ik mijn lage IQ, gemiddeld 104, aan het griepje dat ik op de testdag had geprobeerd weg te werken met paracetamol. Of aan de psycholoog, die me tijdens het testen afleidde door steeds op zijn stopwatch te kijken. Of aan de metro die elke paar minuten langsreed. Won ik niet bijna altijd alle spellen op de app van De Slimste Mens?

Ik heb misschien een paar puntjes verspeeld door mijn onzekerheid. Ik was bloednerveus. Het voelde als met de billen bloot gaan. In mijn zenuwen had ik bij de onderdelen waar ik slecht in was black-outs. Dan moest ik binnen twee minuten een patroon neerleggen met bedrukte blokjes en kon ik alleen nog maar denken aan de tijd die doortikte en hoe irritant het was dat ik niet kon nadenken door de tijdsdruk.

Langzaam drong het tot me door. Ik ben niet hoogbegaafd.

In eerste instantie schaamde ik me kapot. Had ik niet publiekelijk verklaard me te ergeren aan mensen die hun kind of zichzelf onterecht hoogbegaafdheid toedichten? Om vervolgens vermoedens uit te spreken over mijn eigen mogelijke hoogbegaafdheid…

Voor ik de IQ-test deed, wist ik dat de uitslag, hoe dan ook, veel zou verklaren. Al blijk ik nu niet hoogbegaafd te zijn, dat is toch wel degelijk gebeurd. Ik blijk namelijk een intelligentiekloof te hebben en dat kan ook een logische oorzaak zijn van mijn vastlopen.

Verbaal scoorde ik hoog: 127. Perfomaal kwam ik niet hoger dan 104. Geen wonder dat ik mijn hele leven het gevoel heb gehad dat ik op mijn tenen moest lopen om te voldoen aan de eisen die aan mij werden gesteld. Als je verbaal zo veel hoger scoort dan performaal, loop je de kans te worden overschat, ook door jezelf. Ik bleek daarnaast een erg trage verwerkingssnelheid te hebben: 89. Eigenlijk een tweede intelligentiekloof. De psycholoog legde me uit dat een trage verwerkingssnelheid kan duiden op perfectionisme, in mijn geval waarschijnlijk veroorzaakt door mijn onzekerheid. Daar ben ik mooi klaar mee.

Heron heeft een zeer harmonieus intelligentieprofiel, zei de kinderversie van de WAIS, de WISC, drie jaar geleden. Hij scoorde op alle onderdelen van de test bovengemiddeld. Dat is geluk hebben, zei de coördinator van de Leonardoschool bij het intakegesprek. Nu snap ik wat zij bedoelde.

Heron en ik hebben allebei last van faalangst en allebei last van uitstelgedrag. Het doet er niet toe dat het om verschillende redenen is. Ik begrijp zijn gevoelens. En ik ga er respectvol mee om. Ik heb in therapie ook ontdekt dat ik een groot empatisch vermogen heb. Dat dan weer wel.