Het ‘glass child syndrome’ wanneer een kind zich onzichtbaar voelt voor aandacht van volwassenen
Hoewel het geen officiële diagnose is, verschijnen er op TikTok steeds vaker filmpjes over het ‘glass child syndrome‘. Dit ‘syndroom’ verwijst naar mensen die zich als kind onzichtbaar voelden, waarbij er voornamelijk onzichtbaarheid voor aandacht van volwassenen wordt bedoeld.
Vaak wordt er verwezen naar kinderen die een broertje of zusje met een handicap hebben. Doordat ouders, leerkrachten en andere volwassenen veel aandacht aan dit kind gaven, voelde het ‘glass child‘ zich verwaarloosd. Het beperkt zich echter niet tot gezinnen waarbij een kind een beperking heeft: ook in andere situaties kan het ‘glass child syndrome‘ voorkomen.
Dit is het ‘glass child syndrome’
Op TikTok vliegen de filmpjes over het fenomeen je om de oren. “Wilde je als kind ook je arm breken? Of ziek worden, puur om eens een keer in het middelpunt van de belangstelling te staan?,” is de strekking van gros van die filmpjes. Als je een van die vragen met ‘ja’ kunt beantwoorden, ben je volgens het sociale medium misschien wel een glazen kind.
Die diagnose wordt niet officieel door therapeuten gesteld, maar inmiddels zijn er genoeg psychologen die een uitlegvideo over het syndroom maakten, zoals de Amerikaanse Debbie Missud. Zij vertelt dat de term glazen kind vrij letterlijk genomen kan worden. Doordat een broer of zus meer aandacht nodig had, voelden glazen kinderen zich van glas gemaakt: alsof alle volwassenen door ze heen keken.
Het ‘glass child syndrome‘ kreeg voor het eerst een naam toen Alicia Maples er tijdens een Ted Talk over sprak. Al in 2010 vertelde ze over haar eigen ervaringen, die overeenkomen met de term zoals we ‘m nu nog altijd kennen. Ook Maples kwam uit een gezin waar veel aandacht naar haar zieke broer ging. Het gevolg: zij voelde zich onzichtbaar en wilde maar wat graag een arm breken om ook eens de aandacht te krijgen. Hoewel Maples de term toentertijd specifiek introduceerde voor kinderen met een special needs broer of zus, wordt het anno 2024 op TikTok breder getrokken. Daar wordt iedereen die zich emotioneel verwaarloosd voelde in zijn/haar jeugd, een glazen kind genoemd.
De gevolgen voor later
De naam ‘glass child syndrome‘ doet misschien vermoeden dat iemand er vooral in zijn of haar jeugd last van heeft, maar niets is minder waar. Volgens experts heeft het gevolgen voor de rest van iemands leven. Minder aandacht krijgen van ouders en leerkrachten zou kunnen leiden tot een laag zelfbeeld en onbewuste zelfsabotage.
Missud plaatst een belangrijke kanttekening bij de term. Groeide je op als ‘glass child‘, dan betekent dat volgens haar niet automatisch dat je ouders niet hun best deden. Voor hen was het waarschijnlijk moeilijk om de aandacht evenwichtig te verdelen. Dat ze jou verwaarloosden mag zeker besproken worden, maar het is niet automatisch een teken van minder liefde, aldus Missud.
Wat je zelf kan doen om te herstellen van emotionele verwaarlozing in je jeugd