Had ik maar nooit… ‘Mijn zoon op boksles gedaan’
In de rubriek Had ik maar nooit… komt elke week een moeder aan het woord met spijt. Of ze nou spijt heeft van flesvoeding, een abortus of het moederschap. Deze moeders hebben allemaal iets met elkaar gemeen en dat is spijt van hun aanpak als moeder.
Deze week spreken we met Geertje (43). Geertje heeft spijt dat ze haar zoon op boksles heeft gedaan.
Mijn zoon Dion van zestien, wilde al vanaf zijn twaalfde op boksles. Ik vond hem op dat moment nog veel te jong, dus ik vertelde hem dat hij nog een paar jaar moest wachten. Vanaf dat moment keek hij vaak naar boksfilmpjes op YouTube. Omdat hij het na een paar jaar nog wilde, besloot ik hem op zijn vijftiende verjaardag te verrassen: hij zou op boksles mogen.
Veel trainen
Hij ging op boksles bij een boksschool bij ons in de buurt. Hij trainde in het begin twee keer in de week, maar al snel kwam daar een dag bij. Dion vond het geweldig om eindelijk bezig te zijn met zijn favoriete sport. In het begin ging het goed, maar naarmate hij langer les had, merkte ik dat zijn houding veranderde.
Vaak vechten
Door het boksen leerde hij allemaal vechttechnieken, waardoor hij precies wist hoe en waar hij iemand veel pijn kon doen. Ik merkte steeds vaker dat hij het boksen niet binnen de boksschool kon houden. Als hij met zijn vrienden uitging, werd het negen van de tien keer knokken. Daar werd ik natuurlijk alles behalve blij van. Door de boksles werd mijn zoon in het normale leven steeds agressiever en ging snel in gevecht met iemand. Dat had hij nooit gedaan als hij niet op boksles had gezeten, dat wist ik zeker.
Spijt van boksles
Ik heb inmiddels Dion verboden om nog naar boksles te gaan. Sterker nog, ik heb veel spijt dat ik Dion op boksles heb gedaan. Mijn lieve jongen is inmiddels een vechtmachine en dat is iets waar ik allesbehalve achter sta. Hopelijk ziet hij zelf snel in dat het zo niet gaat. Ik ben bang dat hij een keer de verkeerde tegenkomt die beter kan boksen en hem harde klappen geeft. Daar moet ik niet aan denken.”
Had ik maar nooit… ‘De beslissing genomen om met mijn puber naar het buitenland te vertrekken’