Vera Guldemeester Persoonlijke verhalen 25 jun 2023, 16:55

Leestijd: 3 minuten

Had ik maar nooit… ‘Mijn kind een klas laten overslaan’

In de rubriek Had ik maar nooit… komt elke week een moeder aan het woord met spijt. Of ze nou spijt heeft van flesvoeding, een abortus of het moederschap. Deze moeders hebben allemaal iets met elkaar gemeen en dat is spijt van hun aanpak als moeder.

Deze week spreken we met Ruby (44). Ruby heeft spijt dat ze haar kind een klas heeft laten overslaan.

“Mijn zoon Boris was een vroege leerling, maar ondanks dat kwam hij goed mee. Sterker nog, hij was de slimste van de klas. Eenmaal in groep drie kon hij al lezen, hele zinnen schrijven en enorm goed rekenen. Hij liep erg voor, waardoor zijn school voorstelde dat we hem een klas konden laten overslaan. Nu had hij helemaal geen uitdaging. Mijn man en ik twijfelden, maar de school garandeerde dat hij er geen last van zou krijgen. We vertrouwden de school en gingen er vanuit dat het goed voor hem was. We besloten hem na de kerstvakantie in groep 4 te laten plaatsen.

Meer uitdaging op de basisschool

Ondanks dat Boris soms wel anderhalf jaar jonger was dan sommige klasgenoten, had hij het op de basisschool over het algemeen goed naar zijn zin. We merkten dat hij meer uitdaging had dan toen hij een klas lager zat. In groep 8 haalde hij voor de Cito-toets de hoogste score van de klas. Wat waren we trots. We vonden in ons stadsdeel een leuke en kleine middelbare school voor hem.

Op tenen lopen

Eenmaal op de middelbare school merkten we al snel dat Boris veel minder enthousiast werd. En dat begrepen we maar al te goed. Hij moest nog 11 worden, terwijl sommige kinderen uit zijn 1 VWO klas al bijna 13 waren. Dat was een groot verschil, zeker bij kinderen van die leeftijd. Na een paar weken werd hij stiller en begon opeens te twijfelen over dingen waarover hij eerder nooit twijfelde. Zijn mentor liet tijdens een gesprek met ons ook weten dat hij erg onzeker was.

Faalangst en paniekaanvallen

Wanneer ik hem overhoorde voor proefwerken dan wist hij alles, maar tijdens het proefwerk wist hij opeens niets meer. Hij werd bang dat hij het niet kon. In een halfjaar tijd kreeg hij last van faalangst en paniekaanvallen, iets wat wij nooit eerder bij hem hadden gezien. Het werd zelfs zo erg, dat hij niet meer naar school wilde. Naast de paniekaanval, kreeg hij ook buikpijn en was hij doodongelukkig. Daardoor is hij de laatste weken van het schooljaar niet meer naar school gegaan.

Blijven zitten

In overleg met de school hebben we hem aan het eind van het schooljaar niet naar de volgende klas laten gaan. Hij had veel proefwerken gemist en daarnaast had hij meerdere onvoldoendes. Ook wilden we niet dat hij nog op zijn tenen moest lopen. Hij bleef niet alleen zitten, ook ging hij naar een lager niveau. Dit bleek een goede beslissing voor hem te zijn.

Spijt

De afgelopen twee schooljaren waren niet gemakkelijk voor hem, maar we merken inmiddels een groot verschil. Hij voelt minder druk, loopt niet meer op zijn tenen en zit weer bij leeftijdsgenoten in de klas. Hij heeft inmiddels meerdere vrienden in zijn klas. Ik heb spijt dat ik hem in groep drie een klas heb over laten slaan, waardoor hij met veel oudere kinderen in de klas heeft gezeten en zelfs faalangst en paniekaanval heeft gekregen. Ik denk dat dit niet was gebeurd, als hij geen klas overgeslagen had.”

Het sandwichkind: de geheime kracht van het middelste kind