Vera Guldemeester Ouderschap 6 dec 2023, 21:39

Leestijd: 3 minuten

Had ik maar nooit… ‘De keuze gemaakt om met vier pubers naar het platteland te verhuizen’

In de rubriek Had ik maar nooit… komt elke week een moeder aan het woord met spijt. Of ze nou spijt heeft van flesvoeding, een abortus of het moederschap. Deze moeders hebben allemaal iets met elkaar gemeen en dat is spijt van hun aanpak als moeder.

Deze week spreken we met Larissa (42). Larissa heeft spijt dat ze de keuze heeft gemaakt om met vier pubers naar het platteland te verhuizen.

“Mijn man Diederik en ik waren al jaren aan het fantaseren, hoe het leven op het platteland eruit zou zien. Iedere maand gingen we wel een paar keer naar het oosten of zuiden van het land om te wandelen. Dit deden we om uit te zoeken waar we in de toekomst wilden gaan wonen.

Knoop doorhakken

Anderhalf jaar geleden konden we ons huis zó goed verkopen, dat we niet anders konden dan de knoop doorhakken. We verkochten ons huis met veel winst en konden er nog een halfjaar in blijven wonen. In die zes maanden moesten wij ons droomhuis op het platteland zien te vinden. Gelukkig lukte dat snel en we hadden ook nog tijd om te verbouwen.

Aan onszelf denken

Omdat wij al jaren naar het platteland wilden verhuizen, dachten we dat onze kinderen net zo enthousiast waren als wij. Pas toen we alle dozen aan het inpakken waren, merkte ik dat onze pubers er helemaal niet blij mee waren. Ze zouden hun vrienden en vriendinnen, hun school en hun sport moeten missen. Wat hadden we gedaan? Diederik pepte me op en zei dat ze heus wel nieuwe vrienden zouden maken. En in het ergste geval zouden we ze af en toe naar hun vrienden brengen, het was maar anderhalf uur rijden.

Erg wennen

We gingen aan het begin van de zomervakantie verhuizen. Dit was fijn, want hierdoor konden wij de nieuwe buurt goed leren kennen, voordat onze vier pubers weer naar school moesten. We hadden buren met kinderen in dezelfde leeftijd, dus via deze kinderen kenden onze pubers al wat jongeren uit het dorp. Dat maakte het voor hun iets makkelijker. Ik begon het hoopvol in te zien.

Een groot drama

Inmiddels wonen we nu ruim een jaar op het platteland en ik kan wel zeggen dat het één groot drama is. Onze oudste kinderen van zestien en zeventien zijn doodongelukkig. Het enige waar ze nog blij van worden, is van onze oude stad. Wij brengen ze bijna ieder weekend naar hun vrienden en vriendinnen, waardoor we telkens zes uur in de auto zitten. Onze jongste twee pubers zijn ook niet blij. Er is geen hockey en basketbal in de buurt, zoals we wel in de stad hadden. Ook blijkt het moeilijk te zijn om vrienden te vinden. Hierdoor zitten ze veel binnen, te gamen of televisie te kijken. Terwijl we juist hierheen verhuisd zijn voor de mooie natuur en grote tuin.

Spijt

Als ik dit van te voren had geweten, had ik nooit ons oude leven in de stad opgegeven. Ik heb nu vier pubers die niet blij zijn. Soms vraag ik me af waarom we ook alweer naar het platteland wilden verhuizen? Ook Diederik en ik vinden het soms moeilijk om onze draai hier te vinden, maar dat komt vooral omdat we zien dat onze kinderen hier niet gelukkig zijn. Soms kijk ik op Funda of we nog iets terug kunnen kopen in onze oude buurt, maar ik ben bang dat dat niet meer lukt.”

Had ik maar nooit… ‘Mijn kinderen zo verwend’