Vera Guldemeester Persoonlijke verhalen 21 jul 2023, 11:11

Leestijd: 3 minuten

Had ik maar nooit… ‘Gekozen om voor een nakomertje te gaan’

In de rubriek Had ik maar nooit… komt elke week een moeder aan het woord met spijt. Of ze nou spijt heeft van flesvoeding, een abortus of het moederschap. Deze moeders hebben allemaal iets met elkaar gemeen en dat is spijt van hun aanpak als moeder.

Deze week spreken we met Quirine (42). Quirine heeft spijt dat ze nog voor een nakomertje is gegaan.

“Toen ik 24 jaar was werd ik voor het eerst moeder. Een halfjaar later was ik weer zwanger en op zijn 25ste beviel ik van mijn tweede kind. Ik vond het geweldig om op jonge leeftijd moeder te zijn van twee kinderen. Mijn man, Olivier, dacht er precies hetzelfde over. Het was heus niet altijd makkelijk, maar in welk gezin met jonge kinderen was dat wel zo?

De tijd vloog voorbij

Voordat we het wisten zaten onze kinderen in de puberteit. We waren dol op de verschillende fases waarin ze zich bevonden. Doordat we jong ouders waren geworden, lagen we vaak op één lijn en begrepen we elkaar goed. We noemden elkaar altijd ‘het beste team van de buurt’. Zo voelden we dat ook echt.

Klapperende eierstokken

Vier jaar geleden kreeg ik steeds meer last van klapperende eierstokken. Ik wist niet wat me overkwam. We waren toch gelukkig als gezin van vier? Waarom zou ik er dan nog een kind bij willen? Ik besprak het met mijn man en hij zei dat het vast kwam omdat onze kinderen zelfstandiger werden en ik voor niemand meer echt hoefde te zorgen. Hij zei ook direct dat het hem leuk leek om ook nog een kleintje aan ons gezin toe te voegen. Toen we voor de grap aan onze kinderen vroegen hoe ze het zouden vinden om nog een broertje of zusje te krijgen, reageerden ze zo blij. Dat hadden we niet verwacht. We lieten het even bezinken.

Fijne zwangerschap

Na een paar maanden besloten we er gewoon voor te gaan. Al na twee maanden had ik een positieve zwangerschapstest. Dát had ik niet verwacht. Ik dacht, zeker op mijn leeftijd, dat het minimaal een halfjaar tot een jaar ging duren. Niet dus. De zwangerschap was, op wat kwaaltjes na, heel fijn. Ook genoot ik van de vele voetmassages van mijn kinderen en man.

Aanpoten met huilbaby

Toen onze dochter er was, waren we erg blij. Maar al snel merkten we dat het veel zwaarder was dan toen we jong waren. Door de nachtelijke voedingen was ik kapot. Eerder had ik dit niet zo ervaren. Ook bleek het een meisje te zijn met een lastige gebruiksaanwijzing. Niets was goed en nergens werd ze blij van. Het was een echte huilbaby.

Spijt van nakomertje

Inmiddels is onze dochter bijna drie en ondanks dat we dol op haar zijn, zeggen we geregeld tegen elkaar dat we spijt hebben van ons nakomertje. Niet alleen is haar karakter pittig, ook hebben we helemaal geen vrijheid meer. Onze twee oudste kinderen zijn steeds vaker weg en die tijd hadden we beter kunnen gebruiken om lekker samen iets te doen. Nu moeten we alsnog rekening houden met een middagslaapje en een kind dat vaak chagrijnig is. We hadden het niet zo moeten romantiseren en gewoon blij moeten zijn met wat we hadden: twee gezonde en leuke kinderen.”

Hoeveel moet je kind eigenlijk bewegen?