Vera Guldemeester Persoonlijke verhalen 24 jan 2025, 11:01

Leestijd: 3 minuten

Had ik maar nooit… mijn dochter een hamster cadeau gedaan

In de rubriek Had ik maar nooit… komt elke week een moeder aan het woord met spijt. Of ze nou spijt heeft van flesvoeding, een abortus of het moederschap. Deze moeders hebben allemaal iets met elkaar gemeen en dat is spijt van hun aanpak als moeder. 

Deze week spreken we met Aranka (35). Aranka heeft spijt dat ze haar dochter een hamster cadeau heeft gedaan. 

“Isabel, mijn dochter van 10, is een schat. Maar als ze ergens haar zinnen op zet, kun je je schrap zetten. Het afgelopen jaar ging het alleen nog maar over één ding: een hamster. Dag in, dag uit vroeg ze of ze er een mocht. Ze had zelfs een lijstje gemaakt met namen, mocht het ooit zover komen. “Mam, alsjeblieft! Ik zorg er echt helemaal zelf voor!” Ik bleef lang voet bij stuk houden, want eerlijk? Ik had er totaal geen zin in.

Maar ja, haar tiende verjaardag naderde, en die grote smekende ogen waren moeilijk te weerstaan. Dus, na maanden van gesmeek, dacht ik: Ach, wat kan het kwaad? Een hamster is maar klein, het zal vast wel meevallen. Ik moet lachen als ik terugdenk aan die naïeve gedachte.

Hummeltje de hamster

De dag dat Isabel haar cadeau kreeg, was ze door het dolle heen. De hamster – die ze direct Hummeltje doopte – kreeg een prachtige kooi met tunnels, een rad en zelfs een schattig huisje. Isabel was niet bij het beestje weg te slaan. Ze gaf hem brokjes, vulde zijn water en poetste zelfs de kooi alsof het haar nieuwe missie in het leven was.

Maar ja, zoals dat gaat met kinderen, was de nieuwigheid er na een week of twee wel af. Het enthousiasme waarmee ze elke ochtend naar Hummeltje rende, maakte plaats voor zuchten en kreunen als ik vroeg of ze de kooi wilde verschonen. En voordat ik het wist, was ik degene die ’s avonds nog even snel naar die piepende waterfles keek of de kooi schoonmaakte omdat het anders begon te stinken.

Amper aandacht geven

Nu is Hummeltje een halfjaar bij ons, en eerlijk? Het voelt alsof hij meer mijn huisdier is dan dat van Isabel. Ze geeft hem amper aandacht. Af en toe hoor ik haar zeggen: “Oh, Hummeltje is schattig!” terwijl ze langs de kooi loopt, maar verder heeft ze er weinig mee. Ik ben degene die ervoor zorgt dat hij eten en drinken heeft, en dat zijn kooi fris blijft. Als ik eerlijk ben, baal ik er ontzettend van. Dit was nooit de afspraak.

Geen nieuwe huisdieren

Laatst probeerde ik het voorzichtig met Isabel te bespreken. “Lieverd, misschien is een hamster toch niet zo jouw ding?” Ze keek me geschrokken aan en riep meteen: “Maar mam, Hummeltje is mijn huisdier!” Ja, precies. Maar wie zorgt er eigenlijk voor hem?

Ik weet nu één ding zeker: dit doe ik nooit meer. Geen nieuwe huisdieren, hoe hard ze ook smeekt. Hummeltje mag zijn tijd hier uitzitten, maar daarna blijft het huisdierloos. En mocht Isabel ooit nog een puppy willen? Vergeet het maar. Die hamster was al meer dan genoeg.”

Huisdieren en kinderen kunnen een hechte band opbouwen. Wel is het belangrijk om als ouders altijd een oogje in het zeil te houden als je kinderen en huisdieren in één ruimte hebt.

Een huisdier verliezen: ondersteun je kind in het verdriet met deze tips