Vera Guldemeester Ouderschap 4 dec 2023, 10:23

Leestijd: 3 minuten

Had ik maar nooit… ‘Mijn dochter alleen naar huis laten fietsen’

In de rubriek Had ik maar nooit… komt elke week een moeder aan het woord met spijt. Of ze nou spijt heeft van flesvoeding, een abortus of het moederschap. Deze moeders hebben allemaal iets met elkaar gemeen en dat is spijt van hun aanpak als moeder.

Deze week spreken we met Trudy (43). Trudy heeft spijt, dat ze haar dochter na een feestje alleen naar huis heeft laten fietsen.

“Mijn dochter van zestien heeft een grote vriendengroep, waardoor ze bijna elke week wel een verjaardag of een feestje heeft. Al haar vrienden en vriendinnen wonen in ons kleine dorp en iedereen is makkelijk en snel te bereiken. Wij wonen in een boerderij net buiten het dorp, maar de weg vanaf het dorp naar de boerderij is goed verlicht.

Iedereen kent elkaar

Omdat iedereen in ons dorp elkaar kent, vonden mijn man en ik het geen probleem om onze dochter alleen naar huis te laten rijden na verjaardagen. Wat kon er nu gebeuren in die tien minuten? Nou, genoeg.

Verjaardag van een vriendin

Onze dochter, Sabien had op een zaterdagavond een verjaardag van een vriendin. Ze ging daar in de middag toen mijn man en ik nog op de boerderij aan het werk waren al heen. Ze zou daar blijven eten en daarna zou het feestje starten. Hartstikke leuk voor haar natuurlijk.

Terug naar huis

Na het feestje reed ze rond 1.00 uur met drie vriendinnen een aantal minuten op, waarna zij alleen verder reed. Ze vond dit nooit erg, het was maar een klein stukje. Die avond verliep het echter anders. Er kwam een brommer tegemoet rijden en die jongen daarop keek haar, door de open klep van zijn hem, strak aan.

Sneller fietsen

Toen ze daarna omkeek en zag dat hij zijn brommer draaide, wist ze dat het foute boel was. Ze ging sneller en sneller fietsen en pakte voor de zekerheid haar huissleutels vast in haar hand. De jongen kwam niet veel later naast haar rijden en vroeg waar ze heen ging. Ze zei dat ze naar huis ging en ze trapte stevig door. De jongen pakte haar arm vast en zei, dat ze niet zo snel moest gaan. Op dat moment haalde Sabien uit met de sleutel die ze in haar andere hand had. Hij schrok daar even van en raakte uit balans. Hij stopte even met zijn brommer.

Agressief

Niet veel later, op dat moment zag Sabien ons huis al in de verte, kwam hij heel agressief terug. Terwijl hij weer naast mijn dochter kwam rijden, probeerde hij haar van haar fiets te trappen, maar dat mislukte. Ze bleef maar doorfietsen. Hij schreeuwde dat ze helemaal niet naar huis ging, maar met hem mee moest gaan. Daarop zette ze het op het schreeuwen. Mijn zoon van twintig was nog met een aantal vrienden aan het chillen in de tuin en die hoorden het geschreeuw. Ze renden ons erf af en gingen op het geschreeuw af. Mijn zoon zag, dat het Sabien was. Op het moment dat de jongen op de brommer mensen de weg op zag rennen, draaide hij zijn brommer snel om en vertrok.

Spijt

Ik heb spijt dat ik mijn dochter alleen naar huis heb laten fietsen. Ik dacht dat het in ons kleine en stille dorp wel kon en niet gevaarlijk was, maar zo zie je maar. Ook al ken je iedereen, een gevaar zit in een klein hoekje. Vanaf dat moment brengen en halen wij Sabien iedere keer. Hoe laat het ook is, we zijn er. Dit nooit meer. Sabien heeft er nog geregeld nachtmerries over en dit vind ik heel erg. Hopelijk voelt ze zich snel minder bang.”

Had ik maar nooit… ‘een brommer voor mijn zoon gekocht’