Guido (40) kiest voor zijn carrière: ‘Ik zie mijn gezin één keer per jaar’
Guido (40) kiest voor zijn carrière en verhuist naar Lima, Peru. Hij ziet zijn vrouw Helene (37) en zoon daardoor één keer per jaar, met alle gevolgen van dien.
Een carrière of gezinsleven: het blijft voor sommigen een moeilijke keuze. Hoewel veel ouders het kunnen combineren, heeft deze vader een bijzondere keuze gemaakt. In een interview met J/M Ouders legt Guido uit waarom hij achter zijn keuze staat.
Hoe hebben jij en Helene elkaar leren kennen?
“In het tweede jaar van mijn studie leerde ik Helene kennen. Er was meteen een aantrekkingskracht, maar ik hield de boot af. Ik legde haar uit dat ik simpelweg niet open stond voor een relatie. Ik had namelijk een heel duidelijk doel voor ogen, en wist precies wat ik wilde bereiken. Daar hoorde verliefd worden nu eenmaal niet bij. Vrouwen en relaties waren een afleiding voor mijn carrière. Natuurlijk had ik mijn behoeften, en kon ik in de weekenden genieten van logeerpartijtjes, maar ik was altijd eerlijk over mijn bedoelingen: voor een relatie moesten ze niet bij mij zijn.”
Is een carrière altijd jouw grootste prioriteit geweest?
“Mijn carrière was mijn alles. Ik was constant bezig met mijn volgende stap. Tijdens mijn studie liep ik bijvoorbeeld stage voor een software bedrijf in Londen, maar ik was eigenlijk al aan het lobbyen voor een vast contract. Eenmaal vast in dienst, ging ik meteen voor een grote promotie. Mijn leven was heel gestructureerd. Ik stond iedere dag om vijf uur op, dan wipte ik langs de gym voor mijn krachttraining om vervolgens door te gaan naar kantoor. Mijn collega’s noemden mij The Hunter omdat ik overal honderd procent voor ging. Niet alleen op mijn werk moest ik mijn targets halen, ook in mijn persoonlijke leven had ik alles feilloos onder controle.”
En daar hoorde een relatie niet bij?
“Toentertijd niet nee, maar na tien jaar kwam ik in een rustiger vaarwater. Ik had mijn financiële doelen behaald, en kreeg vanuit mijn bedrijf de optie om vanuit Amsterdam te werken. Daar zijn Helene en ik elkaar weer tegen het lijf gelopen. Het eerste wat ze zei toen ze mij na al die jaren weer zag was: ‘Ga je weer heel hard voor me wegrennen?’ Daar moest ik heel hard om lachen. Zij kon op een luchtige manier met mij om gaan, dát had ik nodig in een vrouw. Uiteindelijk zijn we getrouwd en hebben we een zoon gekregen.”
Hoe vond je het om vader te zijn?
“Mijn zoon had een moeilijke start, en huilde veel. Dat heb ik heel moeilijk gevonden. Ik hield van mijn routine, en opeens zat ik om drie uur ‘s nachts met een flesje op de bank. Dat was verschrikkelijk. Daarnaast had ik geen energie om naar de gym te gaan, en ook op mijn werk was ik minder scherp. Op die momenten heb ik soms spijt gehad van het vaderschap. Ik heb zelfs nachten in een hotel geslapen, omdat ik het thuis gewoon niet meer trok. Alles waar ik al die jaren voor had gewerkt, leek weg te glippen. Helene en ik stonden op het punt om uit elkaar te gaan, maar hebben na veel gesprekken er toch voor gekozen om het gezin niet op te geven.”
Welke veranderingen hebben jullie doorgevoerd?
“Er kwam een fulltime nanny in huis voor Helene, en ik sliep twee nachten per week in een hotel. Voor onze omgeving leek dit heel extreem, maar het werkte voor ons.”
Uiteindelijk verhuis jij naar Peru: hoe was dat?
“Eén van de dingen die ik geleerd heb tijdens mijn huwelijk, is dat we ons gezin alleen bij elkaar kunnen houden als we allebei doen waar we gelukkig van worden. Mijn carrière maakt mij oprecht gelukkig, dus toen ik voor een mega grote deal naar Peru moest verhuizen, heb ik die kans met beide handen aangepakt. Natuurlijk was het moeilijk om mijn gezin vier jaar geleden op Schiphol huilend achter te laten, maar ik wist dat het op een lange termijn de juiste beslissing zou zijn. Ook Helene is het er inmiddels mee eens. ‘Ik heb liever een relatie met mijn droomman die ik niet vaak zie, dan dat ik settle voor een man die er toevallig altijd is.”
Wat betekent het vaderschap voor jou?
“Ik zie mijn vrouw en zoon zo’n één keer per jaar, maar ik spreek mijn zoon iedere dag. Het is soms lastig te plannen door het tijdsverschil, maar ik probeer hem meteen te spreken als ik wakker ben. Dan vraag ik naar zijn schoolwerk, en vertelt hij over zijn vriendjes. Hij zit sinds kort op voetbal, en stuurt vaak foto’s van zijn trainingen door. Heerlijk vind ik dat. Over het algemeen ben ik trots op de vader die ik ben, en ben ik in mijn ogen een goed voorbeeld voor mijn zoon. Ik laat hem zien dat je voor je eigen geluk mag kiezen, en daardoor winst kan boeken op lange termijn. Ook laat ik hem zien dat wanneer je op jonge leeftijd offers maakt, je daar later profijt van hebt. ‘Wat je zaait, dat oogst je’ is mijn motto, en daar sta ik achter. Als alles mee zit, kan ik over drie jaar met pensioen. Dan heb ik nog genoeg tijd om mijn leven anders in te richten en tijd met mijn gezin te spenderen.”
Inflatie heeft grote impact op relaties: ‘Geen geld voor oppas en quality time’