Redactie Straffen en Belonen 19 jun 2018, 11:53

Leestijd: 3 minuten

Grote mond

Uit je vraag kan ik niet afleiden hoe jullie nu reageren op zijn gedrag. Jullie zoon zit zo te horen in een fase waarin hij snel met een grote mond of geïrriteerd reageert op anderen. Vaak is het zo dat dit gedrag blijft bestaan omdat kinderen te veel winst (aandacht) halen uit de reactie van volwassenen juist op het gedrag dat wij niet graag zien. Het is goed om daar in de eerste plaats een paar dagen op te letten: hoe is doorgaans jullie reactie? Kan het zijn dat de manier van reageren van jullie zoon versterkt wordt door jullie eigen gedrag?

• Worden jullie boos of geïrriteerd of blijven jullie rustig?
• Reageren jullie er altijd op of negeren jullie het?
• Krijgt hij op zijn kop of volgt er straf?
• Wordt erom gelachen?
• Zijn jullie wisselend in jullie reactie?

Zorg ervoor dat jullie duidelijk maken wat jullie wel en niet willen, maar dat er op de momenten zelf zo min mogelijk winst te halen is uit jullie reacties. 

Het is vervelend als je niet begrepen wordt of als je iets niet mag wat je wel graag wilt. Dat vinden wij ook niet leuk. Hoe kun je het beste reageren?

1. Toon in die situaties begrip voor het gevoel en benoem het gevoel. Dat haalt vaak veel weerstand weg. 
2. Geef vervolgens aan welk gedrag je niet wilt zien en geef als het kan een alternatief: ‘Ik begrijp dat het vervelend is als ik je niet gelijk snap, daar word je een beetje boos om. Het punt is, ik ben vergeten dat je het al verteld hebt. Vertel je het nog een keer of heb je daar geen zin in?’ 
3. Blijft je zoontje mokken of zegt hij ‘nee’, dan kun je zeggen dat je dat jammer vindt en daar laat je het verder bij. Geen discussie, niet meer ingaan op wat hij er nog achteraan bromt. Blijf verder rustig en duidelijk.
   Bijvoorbeeld in de situaties dat hij iets niet mag. ‘Ik zie dat je boos bent dat je geen tv meer mag kijken, ik snap dat je dat jammer vindt, maar de afspraak was te wachten tot papa thuiskomt en die is er nu!’  Punt. Gaat hij door met zeuren geef dan aan dat je er verder niet meer op ingaat. Dan begint het negeren. Niet van je zoon zelf, maar van dit stukje gedrág. 

Naast dit alles is het net zo belangrijk dat je de keren dat hij wel goed en vriendelijk reageert, beloont: ‘Fijn dat je het nog een keer wilde vertellen, dat was een leuk verhaal, ik had het niet willen missen.’ Bij sommige kinderen werkt het ook heel goed als je regelmatig met humor reageert. ‘Wat ben ik een domme mama, heb ik je alweer niet gehoord / snap ik er alweer niks van. Wil je het voor je domme mama nog één keer vertellen?’ Op een leuke gekke toon kan het zijn dat je het norse reageren ombuigt. Probeer maar eens!