Redactie Ziektes 22 jun 2018, 12:48

Leestijd: 3 minuten

Grote kinderen poepen niet in bed

Yaël heeft op de wc gepoept. Nou ja, op de wc gepoept… Ze heeft vorige week even op de wc gezeten en toen ze eraf kwam, bleek al snel dat er een grote keutel tussen haar billen zat. Dat die niet in de wc gevallen is, vind ik een detail. Aan het wc-bezoek was overleg met een professional voorafgegaan. Yaël poept graag in haar bed. Ik doe dat zelf niet, maar kan me er wel iets bij voorstellen: als je ligt ontspant je lichaam zich en heb je ook de rust om te poepen.

Dat bedpoepen heeft nogal wat gevolgen. Vaak verschonen we Yaël 's avonds laat nog. Dan loopt een van ons de gang in en stuit die al gauw op een 'bruine muur', zoals we dat zijn gaan noemen. Yaël heeft dan gepoept en is vervolgens in slaap gevallen. De uitdaging is om haar te verschonen zonder haar al te wakker te maken, want anders kan het uren duren voor ze weer slaapt. Als ze 's nachts wakker wordt, gaat ze ook vaak poepen. En dan gaat ze niet slapen voor iemand haar verschoond heeft, maar door het verschonen wordt ze weer extra wakker. Dan geven we haar altijd een halve oxazepam zodat ze toch weer in slaap kan komen. Degene die haar verschoond heeft, neemt doorgaans de andere helft. Lekker met z'n allen aan de tranquillizers.

De gunstigste vorm van bedpoepen is met afstand de ochtendpoep. Yaël wordt wakker, doorgaans om een uur of zes, moet nog een uurtje blijven liggen en gaat dan poepen. Het is een beetje 'jumpstart your day', maar zonder grote gevolgen voor haar of onze nachtrust. Die ochtendpoep is dus goed te doen, maar verder is dat bedpoepen niet ideaal. Nu heeft Hanno een kinderpsychiater geconsulteerd over het poepprobleem. Toevallig eentje die veel ervaring heeft met ernstig gehandicapte kinderen en die ook al wat ouder is. Eentje die nog opgeleid is met Freud en zo, en dus veel verstand heeft van poep. Die zei dat we gerust tegen Yaël konden zeggen dat je, als je groot wilde zijn, niet meer in bed moest poepen, want grote kinderen poepen niet in bed. Grote kinderen poepen overdag en heel grote kinderen poepen op de wc, net als papa en mama.

De kinderpsychiater vertelde trouwens ook dat kinderen die te snel of te bruut zindelijk zijn gemaakt, daar de rest van hun leven de gevolgen van ondervinden: die moeten vaker naar de wc omdat ze bij de eerste aandrang al gaan, vanuit een onbewuste angst op hun donder te krijgen als het misgaat. Ik was toch een beetje bang dat het 'groot'-verhaal tot een klein jeugdtrauma zou leiden, maar Hanno schermde met het oordeel van de deskundige en sprak Yaël ernstig toe onder het avondeten. Yaël vond het allemaal razend interessant en de dag daarna deed ze dus die keutel op de wc. En ze poepte wel drie nachten niet in bed.

Yaël gaat nog steeds elke dag één of twee keer op de wc, blijft dan even zitten, doet niks en komt eraf als ze er genoeg van heeft. Ze is ook weer begonnen met bedpoepen, misschien omdat ze het toch wel lekker vindt. Of ze is Hanno's woorden vergeten, dat kan ook. Misschien moet ze op herhaalcursus. Maar we moeten niet te veel druk uitoefenen. Dat is nooit goed als het over poep gaat.