Redactie Straffen en Belonen 19 jun 2018, 12:40

Leestijd: 3 minuten

Geen onderbroek willen dragen

Tja, er zijn meerdere mogelijkheden. Ik denk dat het belangrijk is om allereerst een medische oorzaak uit te sluiten. Aangezien je schrijft over een huisarts, neem ik aan dat verdere medische oorzaken uitgesloten zijn? Het kan natuurlijk zo zijn dat ze echt heel gevoelig is en het daadwerkelijk irriteert. Het wordt dan lastig om haar te leren broeken te dragen, omdat het gewoon niet fijn is. Omdat ze ook last heeft van naden en strak zittende kleren kan het zijn dat haar huid overgevoelig is. Overleg eens met een kinderfysiotherapeut die gespecialiseerd is in sensorische integratie, wellicht dat die er wat mee kan. 
Maar het kan ook zijn dat het iets is wat je dochter zichzelf heeft aangeleerd. Het is een patroon geworden voor haar. Bekijk dan samen of je haar kunt leren om onderbroeken te dragen.

• Benader het vanuit het positieve: Ze gaat leren om (onder)broeken te dragen. Dat klinkt heel anders dan ‘afleren om te zeuren omdat ze geen onderbroek aan wil’. Jullie gaan haar erbij helpen!
• Ik weet natuurlijk niet hoe jullie er tot nu toe mee zijn omgegaan, maar het zou kunnen dat het ‘(onder)broeken-verhaal’ veel aandacht heeft gekregen bijvoorbeeld in de vorm van strijd. Onbedoeld is dat dan winst voor haar geweest, wat het hele gebeuren in stand kan hebben gehouden. De kunst is dus: heel duidelijk zijn in de aanpak vanaf nu en vooral aandacht voor de positieve ontwikkelingen en het niet willen dragen van ondergoed niet te groot benaderen. Ga er ook zo min mogelijk op in als ze zeurt over de onderbroek die ze aan heeft, ook dat is aandacht! 
• Benoem haar gevoelens en toon begrip voor haar emotie. ‘Ik snap wel dat het moeilijk is, want je vindt het niet leuk om een broek te dragen.’ En daarna komt natuurlijk niet die “maar…” Je kunt beter zeggen ‘Het punt is dat iedereen een onderbroek draagt, dat hoort erbij, dus jij vanaf nu ook.’
• Ik zou beginnen met een onderbroek. De afspraak is dus: er wordt een onderbroek gedragen. Het onderhandelpunt kan zijn dat ze zelf met jou goede onderbroeken mag uitzoeken die het minst vervelend zitten. Misschien is een losse (jongens)boxershort een idee. Ook kan ze daarover rokjes aan in plaats van een broek. Zo geef je haar wel een keuze. Wat helpt haar nog meer? Vraag het haar maar!
• Spreek ook momenten af dat ze wel zelf mag weten of ze een onderbroek aan heeft (’s nachts, en in het begin misschien als ze thuis is en niet meer weg hoeft?). 
• Beloon uitgebreid wanneer ze uiteindelijk wel een onderbroek aan heeft. Doe dit vooral beschrijvend: ‘Wat fijn dat je een onderbroek aan hebt en dat al een half uur volhoudt, nu hoeven we daar geen ruzie meer om te maken en dat vind ik heel prettig.’ 
• Wellicht is het wel iets waaraan ze langzaam moet wennen. En is in één keer altijd een onderbroek aan moeten te veel gevraagd. Je kunt dan beginnen met kleine stapjes: eerst een half uur een broek aan, dan een uur enzovoorts. Wanneer ze hem aantrekt beloon je natuurlijk weer uitgebreid. 
• Eventueel kun je daarbij gebruikmaken van een beloningssysteem. Iedere keer als zij een broek aan trekt een sticker. Na zoveel stickers mag zij bijvoorbeeld iets leuks kiezen om te gaan doen. 
• Het kan even duren, maar het is belangrijk om vol te houden. Uiteindelijk zal ze leren dat een broek aan hebben iets is wat erbij hoort en zal er hopelijk minder tot geen strijd over hoeven te zijn!