Lisa van den Akker Persoonlijke verhalen 24 dec 2021, 10:43

Leestijd: 4 minuten

Geen alledaags gezin #3: ‘Plukkend aan zijn vel zat hij daar in de zitzak op zijn kamer’

Judith (39) schrijft iedere maand voor J/M ouders een column over haar, voor de buitenwereld normale, maar toch niet alledaagse gezin. Dat bestaat uit haarzelf, Vincent (43), zoon Joris (10) en dochter Lieve (2). Toen Joris vijf jaar was kregen Judith en Vincent te horen dat hij jeugdreuma heeft, op zijn achtste kwam daar de diagnose autisme bij. Judith zelf is gediagnostiseerd met ADHD. Ze vertelt over de moeilijke maar ook mooie kanten van hun gezin.

#3 De lockdown en autisme

“De lockdown is iets wat ons allemaal bezighoudt op dit moment. Zo ook bij ons thuis, en dat begon al in aanloop naar de lockdown toe. Dat de kinderen op de basisscholen mondkapjes moesten dragen en dringend verzocht werden twee keer per week een zelftest te doen, was al het begin. Paniek bij Joris toen ze op school in de klas de zelftest kwamen brengen.

Door zijn reuma en de behandelingen die hij daarvoor heeft gehad, in combinatie met zijn autisme, heeft hij een medisch trauma. Een covidtest krijgen we dus niet zonder paniek, brullen (en de mentale gevolgen daarvan) gedaan. Testen doen wij dus liever niet als het niet echt nodig is.

Berichtje van de juf

Via de schoolapp liet de juf van Joris het volgende weten:

“Goedemiddag Vincent en Judith, zojuist werden de zelftesten uitgedeeld door de conciërge (deze gaan mee naar huis). Joris was opeens erg verdrietig en overstuur. Hij blijkt een enorme angst te hebben om Corona te krijgen. Hij gaf ook aan dat hij op de radio had gehoord dat minister de Jonge vertelde dat hij weet waar de ongevaccineerde wonen. Joris is nu heel erg bang dat Minister de Jonge hem komt zoeken en hem zal dwingen het vaccin te nemen. Ik weet niet of jullie op de hoogte zijn van zijn enorme angst hiervoor maar ik maak me hier wel zorgen over. Joris is nu weer tot rust gekomen. Hij krijgt de zelftesten wel mee omdat ik dat verplicht ben te doen. Met vriendelijke groet, de juf. (Ik laat haar naam er even buiten)”

Mijn eerste reactie was: ik moet nu mijn kind van school halen! Maar ik dacht meteen daarna: nee want hij is nu weer rustig. Wel heb ik even met de school contact gehad om te zeggen dat wij Joris niet preventief gaan testen. Omdat dit dus heel veel impact op hem heeft.

Ze pakken ons kerstdiner af!

En toen de volgende maatregel. De scholen gaan eerder dicht. Boos was Joris. ‘Nu pakken ze ons kerstdiner af’, brulde hij en stampvoetend ging hij weer naar zijn kamer. Als hij na een tijdje weer een beetje aanspreekbaar is bekijk ik met hem de kalender. Hij zal eigenlijk maar drie schooldagen missen want hij zou donderdagmiddag eigenlijk al vrij zijn.

Dit maakte het een beetje oké, maar dat ze geen Kerst gingen vieren op school vond hij wel echt heel oneerlijk. Maar gelukkig viel ook dat uiteindelijk mee. Hulde aan de ouderraad van zijn school die op korte termijn toch nog voor iedere klas een kerstlunch heeft kunnen regelen. Joris was helemaal blij.

Alles rustig nu zou je denken. Maar niets is minder waar. Want nu komt de lockdown. Die ervoor zorgt dat Joris nu niet de uitjes kan doen die we op het programma hadden staan voor de vakantie. Vervelend maar niet het einde van de wereld zou je denken. Maar dat is het wel als je autisme hebt. Verandering is lastig te begrijpen en te accepteren. ‘Gaat het badminton toernooi dan ook niet door mama?’, vroeg hij. Daarop antwoorden vond ik lastig want dan zou de bom pas echt barsten. Niet om het toernooi zelf, maar omdat Joris die dag jarig is. Met een diepe zucht zeg ik: “Ja, ook het toernooi kan niet doorgaan.’

Alle emoties komen los

Op dat moment werd het Joris allemaal te veel. Huilen, boos, verdrietig, teleurgesteld en ontdaan. Alle emoties kwamen los. Haren uit zijn hoofd trekkend, plukkend aan zijn vel zat hij daar in de zitzak op zijn kamer. Ik ben bij hem gaan zitten, wachtend tot ik weer in zijn wereldje werd toegelaten. Samen hebben we gemopperd op alles wat er niet leuk was aan de lockdown.

Vorig jaar konden we Joris zijn verjaardag om dezelfde reden ook al niet vieren. Maar dit jaar gaan we het anders doen. Joris krijgt zijn eigen drive thru, geheel in Minecraft stijl. Toen we dit idee vertelden was hij redelijk opgevrolijkt, en samen hebben we vast Minecraft versiering gezocht op internet.”

Joris is 8 januari jarig en vond het vorig jaar heel leuk om extra veel kaartjes te krijgen. Mocht je er ook een willen sturen, stuur mij dan een DM via Instagram of Facebook. 

Geen alledaags gezin #2: ‘Als er één ding anders gaat loopt alles in het honderd’