Laurien Bleeker Persoonlijke verhalen 2 sep 2023, 11:09

Leestijd: 3 minuten

Lara (36): ‘Gamen is wat mijn zoon van acht het liefste doet, hij lijkt wel verslaafd’

Gamen kan heel goed zijn voor kinderen, leerzaam zelfs. Maar het moet natuurlijk niet zo zijn dat je kind alléén nog maar wil gamen. De achtjarige zoon van Lara is volgens haar net iets te vaak achter de spelcomputer te vinden en ze is bang dat hij verslaafd raakt.

Lara (36): “Mijn zoon heeft altijd al een grote interesse gehad in speelgoed speelgoed met knopjes waar geluid uit komt en speelgoed met lampjes. Later kreeg hij door hoe de tablet werkt en hoe hij filmpjes kan kiezen en kijken en daarna ontdekte hij de televisie en de afstandsbediening. Op die leeftijd kon ik nog wel voorkomen dat hij urenlang achter een beeldscherm zat, maar tegenwoordig is dat wel anders.

Hij is acht jaar en gaat met plezier naar de basisschool. Ook sport hij en spreekt hij wel eens af met een vriendje, maar lang niet zo vaak als ik zou willen. Meestal sprint hij na schooltijd meteen naar zijn kamer waar hij op een spelcomputer spelletjes gaat spelen. Of hij gaat gamen op de tablet. Ik roep hem wel eens terug, om samen even wat te eten en drinken. Dan probeer ik het gesprek aan te gaan en stel ik voor een bordspel te gaan doen of iets anders wat hij leuk vindt. Maar hij heeft daar nooit zin in en eindigt dan toch al snel weer achter zijn spelcomputer.

Hij gaat liever gamen dan buitenspelen

Wanneer buurkinderen voor de deur staan om hem op te halen om buiten te spelen, roept hij naar beneden dat hij daar geen zin in heeft. Kinderen uitnodigen doet hij ook niet, want ‘die kennen al die spelletjes toch niet’. Ik vind dit erg, want ik heb het gevoel dat hij steeds meer toetrekt naar het gamen en ben bang dat hij verslaafd wordt. Mijn man wuift dit overigens weg en zegt dat hij ook zo was op die leeftijd. Toch beangstigt het me dat mijn zoon bijna alleen maar aan het gamen is.

Laatst kwam ik erachter dat hij om tien uur ‘s avonds nog steeds (of alweer) achter die spelcomputer zat. Terwijl ik hem al naar bed gebracht had! Was hij er dus stiekem uit gegaan om zijn spelletje af te maken. Het moet niet gekker worden toch. Straffen wil ik niet doen, dat werkt niet als je het mij vraagt. Dus ik probeer interesse te tonen in de spelletjes die hij speelt, maar ik krijg niet veel respons. Ook push ik zijn vader om wat meer interesse te tonen, misschien krijgt die hem achter dat beeldscherm vandaan.

Als we ergens op visite zijn of als we uit eten gaan, wordt hij na een tijdje heel onrustig. Dan heeft hij het niet meer naar zijn zin en verveelt hij zich, zegt hij dan. Ook is alles wat wij doen maar saai en het liefst gaat hij dan meteen naar huis om verder te spelen aan zijn spel. Dat vind ik toch wel echt tekenen van een verslaving. Of zou het bij de leeftijd horen waar hij nu in zit? Wie weet herkennen andere ouders zich in mijn verhaal en blijkt het niet meer dan een fase te zijn, dat hoop ik.”

Deskundige op gebied van gameverslaving vertelt: dit kun je doen als je kind te veel aan het gamen is