Valéry de Voijs Persoonlijke verhalen 11 sep 2023, 15:40

Leestijd: 2 minuten

Evelien (40): ‘Ik vond een brief met doodsbedreiging in de tas van mijn zoon’

Eveliens zoon (9) wordt al een tijdje gepest. Zij heeft haar zoon inmiddels naar een andere school gebracht, maar de pesterijen houden niet op. Onlangs vond Evelien een brief in de tas van haar zoon, met wel een heel verontrustende boodschap.

Vanaf het moment dat mijn zoon naar de basisschool gaat, wordt hij al gepest. Nu is mijn zoon onwijs gevoelig, dus ik dacht aan het begin dat het aan hem lag. Ik leerde hem dat hij niet om álles hoefde te huilen. Hij mocht gerust van zich af bijten als iemand zijn speelgoed afpakte.

Eveliens zoon werd uitgelachen en uitgescholden

Hij leerde van zich af te bijten en hij kwam vaker voor zichzelf op. Toch gingen de pesterijen door. Hij werd vaak uitgelachen en uitgescholden.

Samen met zijn vader hebben wij besloten om hem naar een andere school te brengen. Daar ging ik het beter. Na een paar maanden maakte hij zelfs een vriendje. Als ouders waren wij natuurlijk heel opgelucht en trots.

Ik heb vaker met zijn leraar gepraat en gevraagd of hij goed mee kwam in de klas. Leraren waren altijd positief over hem en niemand zei iets over pesterijen. Toch waren deze positieve ontwikkelingen van korte duur.

In de brief stond een doodsbedreiging

Laatst wilde ik zijn lunchtrommel en beker uit zijn tas pakken en vond een opgevouwen brief in zijn tas. Ik dacht dat het een tekening was en vouwde het blaadje open. Meteen werd ik kotsmisselijk. In de brief stonden scheldwoorden en ‘jij moet dood’. Daarnaast stond een poppetje getekend en een mes.

Ik heb meteen zijn vader gebeld. Hij is meteen langsgekomen en samen zijn we het gesprek aangegaan met onze zoon. Hij beweert de brief niet gezien te hebben. Sterker nog: hij zegt dat de brief niet voor hem bedoeld is en het waarschijnlijk per ongeluk in zijn tas is belandt.

Wij hebben de dag erna meteen een gesprek gehad met zijn leraar en directeur van de school. Ook zij zeggen de brief nooit gezien te hebben en beloofden er werk van te maken. Ze hebben zijn klasgenoten geconfronteerd maar niemand heeft opgebiecht. Waar de brief dus vandaan komt, blijft een raadsel.

Mijn zoon ontkent nog steeds dat hij gepest wordt en blijft geloven dat de brief niet voor hem bedoeld is. Daarbij vertoont hij geen angstig gedrag en gaat nog steeds met veel plezier naar school. Omdat ik zijn gemoedsrust niet wil verstoren, heb ik besloten het hierbij te laten. Ik heb daarbij wel met zijn leraar afgesproken hem goed in de gaten te houden. Dat kinderen elkaar op zo’n jonge leeftijd dood wensen, blijft mij verbazen.”

Dit is wanneer jij je kind voor zichzelf wil laten opkomen (én wanneer je wil ingrijpen)