Vera Guldemeester Persoonlijke verhalen 12 apr 2025, 13:02

Leestijd: 3 minuten

Eva’s man dreigt met het meenemen van hun kind: ‘Ik ben iedere dag angstig’

Eva’s man was altijd lief voor haar, maar hij begon te veranderen op het moment dat ze een kind kregen. De ruzies worden iedere dag erger en het is zelfs zo erg dat hij heeft gedreigd om hun kind mee te nemen. “Ik slaap nauwelijks meer en ben iedere dag angstig.”

“Ik had nooit gedacht dat ik in deze situatie terecht zou komen. Toen ik mijn man leerde kennen, was hij lief en zorgzaam. Hij deed alles voor me en we waren dol op elkaar. We kregen samen een kind en we keken allebei uit naar het ouderschap. We zouden de beste ouders ooit worden, zeiden we nog tegen elkaar. Helaas veranderde dat al snel na de bevalling.

Geen goede moeder

De ruzies begonnen klein. Een opmerking hier, een sneer daar. Eerst dacht ik dat het aan de stress lag, aan de slapeloze nachten met een baby, aan het feit dat we allebei moesten wennen aan het ouderschap. Maar naarmate de tijd verstreek, werd het erger. Niets wat ik deed was goed genoeg. Ik was geen goede moeder. Geen goede vrouw. En hij liet me dat op alle mogelijke manieren merken. Het liefst ging ik bij hem weg, maar waar moest ik heen? Ik had geen vangnet, geen geld, niets.

Dagenlang negeren

Soms schreeuwde hij vanuit het niets naar me. Andere keren negeerde hij me dagenlang. Als ik voor onze dochter zorgde, keek hij met zo’n afkeurende blik dat ik aan alles begon te twijfelen. Ik vroeg me af of hij misschien gelijk had. Misschien was ik écht een slechte moeder.

Maar niets had me voorbereid op wat hij laatst zei. We hadden een heftige ruzie. Ik weet niet eens meer waar het precies over ging, zó vaak hebben we inmiddels ruzie. Dit keer ging hij nog verder. Hij keek me aan met een ijskoude blik en zei: ‘Misschien moet ik ons kind maar gewoon meenemen. Zij verdient beter dan jij als moeder.’

Angstig

Ik probeerde kalm te blijven, niet te laten merken hoe bang ik was. Maar hij had het door. Hij zag mijn angst en hij genoot er duidelijk van. Sindsdien gaat er geen dag voorbij zonder dat die woorden in mijn hoofd rondspoken. Wat als hij het echt doet? Wat als hij haar meeneemt en ik haar nooit meer terugzie?

Wie zal mij geloven?

Hij is haar vader. Hij heeft rechten. En als hij naar de rechter stapt en mij afschildert als de instabiele, ongeschikte moeder die hij zegt dat ik ben… wat dan? Wie zal mij geloven? Ik slaap nauwelijks meer. Zo bang ben ik. Elke keer als hij de deur uitloopt met onze dochter, houd ik mijn adem in tot ze weer terug is. Ik weet niet hoe lang ik dit nog kan volhouden, weggaan is nog steeds geen optie. Ondanks alles weet ik wel één ding zeker: ik laat niemand mijn kind van me afpakken. Nooit.”

* Om privacy-redenen is er een schuilnaam gebruikt. De echte naam is bekend bij de redactie.

Bo Hanna (30) werd op 4-jarige leeftijd ontvoerd: ‘Er was veel te veel ruimte om het te laten gebeuren’