De dochter van Anna (40) werd seksueel misbruikt: ‘Mijn dochter vertelde dat ze een geheim had’
Het is de nachtmerrie van elke ouder: je kind wordt seksueel misbruikt. Het overkwam de 3-jarige dochter van Anna (40), die werd misbruikt door haar vader, de ex van Anna. Wat op zichzelf al erg genoeg is, maar haar dochter werd ook nog eens teruggeplaatst bij haar vader. “Ik was boos omdat we niet gehoord werden, dus ik was de boze ouder.”
“Mijn ex en ik gingen uit elkaar toen onze dochter, Sanne, 1 jaar was. Om het weekend was ze een dagje bij haar vader en toen ze bijna 3 was, was ze een weekend bij mijn ex. ’s Avonds kreeg ik van hem een appje: ‘Ik kom boven en Sanne ligt in mijn bed, met al haar knuffels.’ Ik zocht daar niks achter, want ze kwam ook wel eens bij mij in bed liggen. Toen ze na het weekend weer thuiskwam, merkte ik aan haar dat er wat aan de hand was. Ze ging op de bank zitten en ze kwam een beetje timide over, anders dan normaal. Ook daar had ik niet heel veel aandacht aan geschonken, iedereen zit wel eens wat minder in zijn vel, dacht ik.
Een dag later kreeg ik een appje van mijn ex waarin hij zei dat hij Sanne voorlopig even niet meer wilde zien, omdat ik hem stress zou geven. Prima, ook goed, nog steeds zocht ik er niks achter. Toen begon mijn dochter die dagen een beetje te praten, ze vertelde dat ze een geheim had. Ik vroeg of ze dat wilde vertellen, want ik bewaar al haar geheimen. Ze wilde het toch niet vertellen en ik liet het maar even zitten.
Je hebt me pijn gedaan
Een paar weken later moest ik werken in het weekend. Ik werk in de zorg, waardoor mijn vriendin op Sanne paste. Mijn dochter was daar op een gegeven moment op de bank in slaap gevallen en mijn vriendin had met haar afgesproken dat als ze ging koken, ze nog even naar het toilet gingen. Dus mijn vriendin maakte haar wakker en ze gingen naar het toilet. Daarna gingen ze naar de keuken en opeens begint Sanne heel hard te huilen en zegt: ‘Je hebt me pijn gedaan. Je hebt je vinger heel diep in mijn billen gedaan.’
Mijn vriendin schrok hiervan en probeerde haar te sussen. Ze zei: ‘Ik ben wel met je naar de wc geweest, maar ik heb geen lange nagels, ik kan je geen pijn hebben gedaan.’ Ze belde mij en ik kwam haar ophalen. Eenmaal thuis kwam het hoge woord eruit: ‘Papa ging heel diep met zijn vinger in mijn billen en dat deed heel veel pijn.’ Toen ik dat hoorde, verdween de grond onder mijn voeten. Vanaf dat moment nam ik stappen om mijn dochter te beschermen. Ik belde Jeugdzorg en vertelde de uitspraken van mijn dochter. Zo zijn we bij Veilig Thuis terechtgekomen, waar mijn ex en ik allebei ons verhaal mochten doen. Mijn dochter was te jong om verhoord te worden, waarop ze eigenlijk zeiden: het is niet gebeurd.
Gedragsveranderingen
Ondertussen kreeg Sanne gedragsveranderingen. Zo kreeg ze paniek- en woedeaanvallen en nachtmerries. Ze wilde niet meer naakt onder de douche of in bad, ze wilde per se kleren aan. Ook wilde ze geen kusjes meer van mij, dat vond ze vies. Dat is echt hartverscheurend, dat je eigen dochter geen kus van jou wil. Ik wilde er alleen maar voor haar zijn en heb geprobeerd haar zo goed mogelijk te ondersteunen.
Na een tijd kregen we ook te maken met Jeugdbescherming, waar Sanne wel verhoord werd. Een lange tijd durfde ze het seksueel misbruik niet te vertellen, maar uiteindelijk ging ze wel praten, maar toen werd ze gewoon niet geloofd. Ze hadden het idee dat ik haar dat influisterde in haar oor. Ik was niet eens bij de gesprekken en mijn dochter kwam zelf met haar verhalen, maar ze vonden het niet genoeg bewijs.
Boze ouder
Mijn ex is een charmante man en hij ontkende het seksueel misbruik en ik was boos omdat we niet gehoord werden, dus ik was de boze ouder. In die periode moesten mijn ex en ik allebei een psychologisch onderzoek doen. Uit dit onderzoek bleek dat mijn ex een psychische stoornis heeft en aan huiselijk geweld heeft gedaan. Uit mijn onderzoek kwam dat ik geen psychische stoornissen heb en een veilige thuisbasis bied. Met als conclusie dat bij mij de beste woonsituatie voor Sanne is. Sanne wilde haar vader ook niet zien, maar toen ze 5 jaar was, eiste mijn ex haar op, waar de rechtbank en de Jeugsbescherming mee akkoord gingen.
In de tijd dat Sanne bij haar vader woont, kwamen nog meer signalen van seksueel misbruik naar voren. Zo had ze een schimmelinfectie bij haar plasser, wat door zeep kan komen, maar wat ook een officieel symptoom van seksueel misbruik is. Op een gegeven moment mocht ik op bezoek komen en had mijn dochter een tekening gemaakt. Daarop zag je heel duidelijk een man en een meisje en dat meisje had een penis bij haar mond. Die penis was ook heel gedetailleerd getekend, en dat door een jong meisje, ze was toen 5 jaar.
Samen met vriendinnen achter een muurtje
Een paar weken later kreeg ik een mailtje van de voogd van mijn dochter, waarin ze vertelde dat de school had laten weten dat Sanne samen met vriendinnetjes achter een muurtje was gaan staan en ze hun jurkjes omhoog deden en mijn dochter aan andermans plasser had gezeten en toen haar vinger aflikte. Ook dat is bij de Jeugdbescherming terechtgekomen, maar daar zeiden ze dat dat normaal kan zijn voor die leeftijd.
Sanne is nu 9 jaar en sinds haar vijfde woont ze nu bij haar vader. Ik ben dus al 4 jaar aan het vechten om haar terug te krijgen. Ik mag haar één keer in de week voor 4 uur lang zien. Hoewel dat natuurlijk heel weinig is en ik er alles aan doe om haar meer te zien, ben ik blij dat ik haar überhaupt nog zie. De eerste twee jaar was dat zonder begeleiding, toen vertelde ze mij nog wel dingen. De laatste twee jaar zit er altijd een coach bij, sindsdien vertelt mijn dochter niet meer wat er gebeurt bij haar thuis. Ik mag er ook niet naar vragen, maar het laatste wat ik hoorde is dat ze wel eens onder de koude douche moet en dat ze klappen op haar hoofd kreeg.
Papa naar de gevangenis
Soms maak ik stiekem een opname, zodat ik iets van bewijs heb voor bij de rechtszaken of de Jeugdbescherming. Tot nu toe heeft het niet geholpen, omdat ze zeggen dat ik mijn emoties overgooi op mijn dochter. En Sanne durft niet meer te praten over het seksueel misbruik. Ze zei wel eens: ‘Ik wil niet dat papa boos is’, en ‘Ik wil niet dat papa naar de gevangenis gaat’. Dat krijgt ze thuis allemaal te horen, waardoor ze haar mond houdt. En verder heeft haar vader natuurlijk ook nog zijn leuke kanten, wat het zo lastig maakt.
De uithuisplaatsing van Sanne vond ik het allerergst. Dat was echt een klap voor mij, maar ook voor haar. Ik kon een jaar niet werken en ik merkte ook een tijd dat als iemand tegen mij praatte, ik het wel hoorde, maar het niet opsloeg. Het ging totaal langs mij heen. Hoewel ik mijn dochter dus niet vaak zie en ik niet weet wat voor impact dit alles precies op haar heeft, weet ik wel dat ze zich slecht kan concentreren op school en daardoor ook achterloopt.
Positiever in het leven
Hoe ik mij al deze jaren heb gevoeld? Machteloos, gefrustreerd, boos: het is een hele wirwar aan emoties. Ik heb periodes gehad dat ik opeens stotterde, terwijl ik dat nooit deed. Je weet ook niet waar je goed aan doet en je maakt je zorgen over de toekomst van je kind. Toch probeer ik wat positiever in het leven te staan. Mijn psycholoog vertelde mij: ‘Als iets nog geen feit is, hoef je je ook geen zorgen te maken’. Dat opende mijn ogen en dat probeer ik nu toe te passen. Ik probeer dankbaar te zijn voor wat ik wel heb. Ik merk nu ook dat ik meer aankan dan ik had gedacht, dat ik sterk genoeg ben om hier doorheen te gaan.
Het enige wat ik nu doe, is blijven hopen. Wat mij daarin helpt is bedenken dat het hopelijk net zo snel allemaal weer wordt teruggedraaid als hoe snel dat toen ging. Er komen nog rechtszaken aan en ik blijf mijn dochter ondersteunen in hoeverre ik dat kan. Ik vertel dit verhaal, omdat ik anderen die in dezelfde situatie zitten wil meegeven dat je sterker bent dan je denkt. Het is belangrijk dat je altijd heel dicht bij jezelf blijft en goed naar jezelf luistert. Anderen zeggen ook vaak tegen mij: ‘Dat jij je ex niet eens haat’. Ik haat mijn ex inderdaad niet, hij is zelf ook slachtoffer en in een onveilige situatie opgegroeid. Ik ben wel boos op de instanties die hun werk niet uitvoeren zoals het moet. Zij zouden ervoor moeten zorgen dat kinderen veilig zijn. En dat is nu niet het geval.”
Jeugdzorg op de schop: kwetsbare kinderen moeten hoogste prioriteit krijgen